Sexta-feira, 29 de Julho de 2011

Eba i ls peixes

 

 

Cuonta rialmiente antressante, screbida an prosa fluida i sien arteficios bacocos, cun diálogos bibos, fuorte mansaige moralizante i que apersenta dados stóricos pouco cunhecidos, rumpendo, por bias disso, nuobos caminos na maneira cumo ancaramos l mundo, la bida i l lhugar de l home ne l ouniberso. Ua obra prima de l mestre. (cuidado nun cunfundir la obra prima de l mestre cula prima de l mestre de la obra!...)

 

Nada dessa merda dessas cuontas ende para trás, screbidas culs pies por esta ruodra de caralhos que eiqui andan a refoder i a poner an peligro la culidade cimeira i l refinamiento deste "areópago" mirandes.

 

 

 

Naquel die, Eba (la berdadeira, i nó este stafermico que anda porqui a amprestá-lo a Jese), Eba spertou a la purmanhana cedo cun ganas de “cunhecer” outra beç l sou home pus habie tenido un suonho eirótico. Ampeçou-se a sgodar an Adan, que staba stiraçado al lhado deilha, mas l purmeiro home de la criaçon inda staba drumido i nun le gustaba zanjuá-se cun “muordos na maçana”, chegou-la para trás de mala cara.

Santida, Eba saliu a dar ua buolta pul monte i ancuntrou un dinosauro. Cada beç más cachonda, procurou-le al dinosauro se nun le querie dar un salto.

You, para isso, bien me bonda dona dinossaura - repundiu-le l dinossauro, que era un home de respeito – bai-te a saber de un houmano par’essas poucasbergonhas (cumo bedes, ante ls dinossauros ne l paraíso armanában l miu nome cul ato de gerar la bida).

Zpreziada, Eba puso-se cumo ua abéspora, acaçou dous lhapos i smigalhou-le ls cofres adonde l dinossauro tenie guardada la honra i la fórmula de las feturas geraçones. Si, ls colhones.

Deixou-lo tumbado i mei zmaiado culs delores, seguiu camino i dou cun un macaco a fazer macacadas. Procurou-le se nun le querie ser buono, mas l macaco fizo-le ua careta i zbirou-le las cuostas sien sequiera repuosta le birar.

Fui cumo quien le botou sal ne ls uolhos! Botou-le las manos al macaco, mas yá solo le chiçcou por pouco i arrancou-le las catotas i ls pelos todos que tenie ne l culo.

Zapaçanciada (solo nun digo que staba refodida, para nun criar ambiguidades, se inda niun bicho le habie saltado para anriba, nien fodida – santido literal – staba, a quantas más re…), zapaçanciada, anton, cuntina camino ante dar cu’un riu i se santar a la borda, a modos a poner la primitiba cenisga drento de l’auga, a ber de l’arrefecir, que le passara aqueilha rojura.

Bai nisto i arruma-se un peixico, serie ua xardica o algun scalo, i ampeça a anzonar nas bordas de la çanfona de la rapaza. Ah mai, las cuçquinhas que le fizo turborun-le l antandimiento, mas fazírun-le tener ua eideia palgrina. Acaçou l peixico i ampeçou a sfregá-lo na parrachica: fui anton que l miel i las delícias scorrírun de l jardin de l paraíso.

 

 

Cun esta cuonta bien singela se puoden achar las repuostas para anterrogaçones que zde siempre ataláncan l camino de l’houmanidade. Por un lhado, amostra-se la berdadeira rezon pa l semiço de ls dinossauros i por outro queda splicado l antrigante fenómeno de ls macacos teneren l culo burmeilho.

Agora, la pregunta çantral i purmaira, aqueilha que ten cunsemido miles de las más eilustres miolheiras de las más buonas ounibersidades, rimas de teses i tratados, la pergunta que le fai perder l suonho als mas çtintos filósofos de to ls tiempos, para essa pergunta primordial, you tengo que cunfessar que tamien nun tengo repuosta i cuido que l’houmanidade stá cundanada a bibir ambaixo de l jugo dessa anterrogaçon:

 

Qual era l purmeiro i berdadeiro cheiro, a quei caralho cheirában ls peixes quando L Criador ls fizo i ls puso ne l mundo?

publicado por poucabergonha às 02:09
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Sábado, 23 de Julho de 2011

Oubrigado

Caríssema Çáncia,

 

Nien tu sabes la alegrie i l'eimoçon que m'oufreciste cula cunsidraçon de gastar un scrito para amentar an mi i na mie família. Tengo que te cunfessar que se me punírun ls uolhos rasos d'auga por me dar de cuonta de l'alta cunsidraçon an que me tenes i tengo miedo de nun tener halbelidade nien angeinho para tornar de buolta  l cumprimiento. Assi sendo, restra-me agardecé-te las anformaçones subre l paradeiro de miu pai quando sal de casa; nós siempre habiemos çcunfiado que el era mei mulherengo, si, putanheiro, mas stábamos cumbancidos que se amanhaba cun un xodairico qualquiera que ancuntrasse na rue, nunca mos passou pula cabeça que pudisse ser cliente assi de papa tan fina. Stá anton splicado l semiço de l denheirico que mos dórun pula lhatica de Ourrieta Palombo, menos mal que fui para ti ó para ua camarada tue desse tal "café" an Miranda, giente coincida que l mereceis más que naide, que bien bos sal de l cuorpo. Bien acertou quien dixo que quien ten ua cona ten ua quinta, l mal eiqui ye solo la quinta que te bai a ti a antrar pula cona ser la mesma que me bai a mi a salir de l'hardança, mas anda que inda hai cousas piores, más grandes fertunas yá se tenen semido por rachas bo cacho más streitas que la tue.

Mi mai tamien manda agardecer l çcanso que le dastes daqueilha beç que lo mandestes para casa a pingar mateira de la pixa, siempre furun uns diezicos  de çcanso sien tener l poldras to las nuites a roçá-se i a dezir que tenie que cumprir la sue oubrigaçon.

Cumo beis, Çáncia querida, nun hai palabras que chéguen para te agardecer, talbeç un die destes m'ancontres a mi, an beç de miu pai, a pagá-te ua copa de champanhe ne l tal "café"; hoije, cula eimoçon, tu faziste-me saltar las lhágrimas de ls uolhos; an pagas, nesse die, bou a ser you que te bou a fazer saltar a ti la piel de las nalgas.

publicado por poucabergonha às 02:55
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Sexta-feira, 22 de Julho de 2011

La Purmeira Beç

Un die destes, antrei nun café an Miranda i Marie, ua amiga mie que trabalha alhá, preguntou-me "anton Çáncia, que bais a quemer hoije?".

 

Respundi-le i, antretanto, beio un home yá cun uns setenta anhos a derigir-se a mí.

 

- Sodes Çáncia Ancarnaçon, la que scribe na Ourrieta?

 

- Si, sou you.

 

- Sou un grande aperciador de l buosso blogue. L miu filho até scribe alhá i todo.

 

- L buosso filho?

 

- Si, un rapaç que assina cul nome de Pouca Bergonha. A perpósito, you chamo-me...

 

(Por ua queston de decoro, nun bou a rebelar l nome deste senhor, para que naide saba tamien quien ye Pouca Bergonha.)

 

Falemos anton un cachico subre l blogue i el dixo-me que gustaba particularmente de ls mius testos dedicados al tema de la purmeira beç. Até lhamentou que outros outores nun houbíssen pegado ne l assunto.

 

- Jesé Silba solo fala de Natal i telenobelas, Elmano Mirandés, Figénia, Bernixe, Mirandun i Felorinda nunca mais dezírun nada, l miu filho solo diç boubadas...

 

Cuncordei cun el i, nun sei cumo la cumbersa chegou ende, pouco apuis l home cuntou-me cumo fui la purmeira beç de Pouca Bergonha.

 

- L rapaç tenie uns 12 anhos, lhembra-me cumo se fusse hoije. Quando cheguei a casa, stranhei la sue ouséncia i fui-me a sentar a ber telbison anquanto la mie fazie l quemer. Ua hora apuis, l rapaç chega a casa, mui cuntento, i fuge pa la sala a boziar "pai, pai, hoije tube la mie purmeira spriéncia sexual". Quedei tan cuntento, que nun cabie an mi, i quije lhougo coincer ls pormenores. "Senta-te eiqui, filho, cunta-me todo". L rapaç mirou-me i respundiu "you cunto-bos todo, pai, mas nun me oubrígades a sentar, que inda me duole l culo".

 

 

 

tags:
publicado por Çáncia de la Ancarnaçon às 00:57
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Terça-feira, 19 de Julho de 2011

Telenobelas

 

Quando ua pessona se pon a screbir nun blogue, seia an que lhéngua fur, assujeita-se a ler uns comentairos. Esses comentairos puoden-mos ser agradables, zagradables, puoden nin mos calcer nin mos arrefecir i até mos puoden deixar antrigados. Ye l causo deste cachico que passo a transcrebir:

 

"Bós sois fodido! Yé solo para fazer crecer augadielha. Yá daprandistes cun las Telebisones i las Telenobelas."

 

Carai, porque será que este home me diç que daprendi cun las telebisones i cun las telenobelas? You nin beio telenobelas. Cunfesso que ando hai meses antrigado cun esto i até decedi ber uas telenobelas para ber se antendie que ténen eilhas a ber cul que se passou ne l Natal. Preguntei-le als mius rapazes se seguían algues i acunselhórun-me ls Morangos cun Açúcar. Pus-me a ber aqueilho, mas fartei-me lhougo, yeran solo moços boubos i you, para aturar moços boubos, yá me bóndan ls dous que tengo an casa.

 

Acunselhei-me cun Joana, mas eilha tamien nun conhece ningua. Telefonei-le a Pouca Bergonha i el respundiu-me que nun bai an "paneleirices de nobelas". Fui anton a casa de Çáncia, que me dixo que deixou de las ber ne l seclo passado i dou-me ua lista de nomes para you percurar na anternete.

 

Na berdade, nun ancuntrei nada que me fazisse lhembrar l miu último Natal, mas ancuntrei ua que me fizo lhembrar la mie mocidade. I tamien quedei a antender porque ye que l fiel leitor deste blogue antende tanto de telenobelas!

 


Mylla Christie - Engracadinha por caesarbrasil

publicado por Jesé Silba às 02:10
link do post | comentar | Ber comentairos (1) | Adicionar als purferidos
Sexta-feira, 8 de Julho de 2011

La spera

 

“Bai a ser hoije” dixe a ber d’atamar ls nerbios. Esta nuite bai a ser special, tengo la certeza, bou a derrotar ls miedos i ls remordimientos i bou-me a antregar toda, pensei para mi, mentes speraba que l reloijo marcara la hora treminada.

Zasperaba cula spera. Querie tener todo bien purparado para que l ancuontro fura purfeito. Ya habie acendido las belas i queimado dous palicos de ancenso. La música scolhida cun tanto cuidado anchie las selombras que arrebanhorun la sala traídas pul çponer de l sol. Tu nun habie maneira de chegares.

Sento-me ne l sofá i da-me un arrepiu de l friu de l ampeço de la nuite, que me fai arrepiçar ls betones de las tetas. Parecen dous bulhacos ambaixo l xambre

 Ancosto-me i l mobimiento fai arrebalar l bestido nuobo subre ls quartos, deixando ber ls zeinhos de las meias de strena mercadas para este die, para esta nuite, i l cuntraste que faien cula brancura de la piel. Ante ls pelicos brabos de ls quartos se habien arrepiçado cul arrepiu d’há cachico. Aliso-los i ampalpo las meias coladas a la piel. Son amerosas i ls dedos subre eilhas faien-me manar quelobrinas que me cuorren l cuorpo anteiro. Tu nun chegas i you deixo que las mies manos cuntinen a fazer fiestas nas piernas.

De uolhos cerrados, sinto-me anchuquecir por ua buntade que me tolhe l santido. Nun sei que hei de fazer, mas l tino ancestral de ls mius dedos guia-los, a tantear, a çtapar, a çcubrir, rebolbendo, mexendo, sfregando, antrando, salindo… Cumo nunca antes, you topo-me cun lhibardade cumpleta, ampuosta pul teson que me abafa la culpa, mas nun abafa ls gemidos nien las eimoçones que tenie guardadas para tu me las fazeres santir.

Tu nun benes. You quedo feliç i nun te perciso.

Hoije çcubri que l quiero fazer you sola.

publicado por Çáncia de la Ancarnaçon às 01:25
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Quarta-feira, 6 de Julho de 2011

Xabon lhaba-lhouça

Testo arrecebido por e-mail, de un amigo chegado

 

 

Era ua purmanhana de sábado purfeita para l que you habie cismado. Todos habien salido i íban a quedá-se fuora muito tiempo. Stábamos solo you i Alice. Eilha a passar a fierro na lhabandarie i you a cabilar ne l miu plano de ataque. Quedei-me más de ua hora a mirar la gaita, a dá-le buoltas, a repuxá-la, a birá-la i a zbirá-la, para me poder lhembrar bien de cumo era antes de star zbirgada. Manginaba que apuis de que iba a fazer quedasse çfrente, podie drobar l tamanho ó demudar la quelor ó mesmo l feitiu. Anté se me lhembrou tirá-le un retrato, mas naquel tiempo inda nun habie máquinas degetales i nun me podie assujeitar a que miu pai mandara rebelar ls retratos cula mie gaita an purmeiro plano.

Alice acabou de passar a fierro i fui para la cozina. You fui trás deilha cula mie zízara más ferrada que nunca. Parado a la puorta, bi-la a lhabar la lhouça de l zanjun. Miraba-la de cuostas, cul bestido a balanciar al son de ls pratos i de ls cacharros que batien na pila. Manginei-le l culo arrebitado, redondo i firme ambaixo l bestido.

Nesse sfregante, anubrou-se-me l antandimiento, arrumei-me a eilha i abracei-la por trás. Dou un stremeçon, mas nun dixo nada nien parou de lhabar la lhouça. You saquei la gaita que staba tesa cumo un palo de zbirar tripas i eilha cuntinou a abanar l culo cunsante iba sfregando ls pratos.

Lhembra-se-me de l’haber alhebantado l bestido i de l’atrapalhaçon para ancuntrar l sítio adonde albiar la mordesquina que me chubie pula pixa. Anquanto buscaba, sentie la calor de ls quartos d’Alice a roçáren-se, cumo se you nun stubira eilhi. Nun ancuntraba l sítio i, de repente, puso-se-me l cuorpo amolhecido i l coraçon a bater más depriessa. Senti ua gozma morna a scorré-me pula mano.

Guardei la gaita nas calças i sali de la cozina. Nun dixe palabra i Alice tampouco me dixo nada.

A soutordie, eilha dixo-le a mie mai que sue bó se habie ancuntrado mala i que tenie que tornar para l sou pobo.

Bandita Alice que lhababas la lhouça cumo se furas Marylin ne l passeio de Nuob’Eiorque.

Inda hoije nun sei se puodo dezir que fuste tu que me zbirgueste naqueilha purmanhana, mas ye a ti que te agradeço la lhembráncia doce que me ben cada beç que sinto l cheiro de un frasco de xabon lhaba-lhouça.

 

publicado por Çáncia de la Ancarnaçon às 00:54
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Segunda-feira, 4 de Julho de 2011

Poema de Olívia Iceberg

 

 

 

La çpudorada birge
de seios oufrecidos
porboca bertige

 

Olívia Iceberg

publicado por Jesé Silba às 16:23
link do post | comentar | Ber comentairos (1) | Adicionar als purferidos
Sexta-feira, 1 de Julho de 2011

De las froles i sous segredos

Ah rapazes, quereis saber que quedei ancantado cun este redadeiro post de Çáncia?! Pus claro que nun fui cun las mofas que eilha cuntou, que you ler, tirando-se la data de balidade de las cerbeijas i las letras gordas de la Playboy ó ls eilebados diálogos de la mie coleçon de Ginas, que guardo cumo jóias de família, you nun sou desses de refoder la miolheira a ler, inda para más las baboseiras de poner ls ninos a drumir que eilha cunta.

You quedei ambudado fui cul retrato formidable cun que eilha anfeitou l testo. Foda-se, que bien le queda la frolica a tapá-le la paxaxinha a la rapazica!

Ye que, sabeis, you sou ua pessona cun un eilebadíssemo grau de sensiblidade i facelmiente me deixo quemober pul belo i pul sublime i, neste santido, sou un grande amante i admirador de froles, to las froles, ne l sou delicado ancanto.

Falando de froles, assi i todo, hai ua cousa nesta nuossa cebelizaçon oucidantal que nun acaba bien de me caber na cabeça.

Ye sabido que las froles son ls uorganos sexuales de las plantas, assi a mo’de pixas i çanfonas de l mundo vegetal. Assi sendo, nó por mi, que you nun sou scumioso, mas nun sei que me parece dua sociadade adonde ye un ato de requinte oufrecer pixas i conas de plantas a la mulhier amada ó nua besita de cortesie ó mesmo a quien deixa este bal de lhágrimas.

Querendo andar zanganhados i chamá-le a las cousas puls nomes, teneriemos, cumo tal, que dezir: “Miu amor, este ramo de pixas de roseira ye ua proba bien probe de to l amor i deseio que me fazes santir!” ó anton “Oh senhor Adalberto, l sou bouquet de colhones de buganbílias ye marabelhoso, nun percisaba de se star a anquemodar…” ó inda “Fága-me ua crona da parrachas de crizántemos para mie tie Outília, cuitadica, que se morriu onte” “Parrachas de crizántemos nun tenemos, mas chegórun agora estas bergalheiras de lírios, dan uas cronas mi guapas i mi çtintas!” isto yá se bei que ye solo scolher ls miles de cumbinaçones possibles, you, por mi, nun çpenso ua pexota de crabo bien burmeilha i bien dreita nas golas de l casaco to ls 25 de Abril.

Isto, falando de uorganos sexuales de plantas; manginai que l questume de l mundo cebelizado era oufrecer uorganos sexuales de animales a las pessonas ó anfeitar las casas, las eigreijas, ls semitérios, ls dies de nomeada cun uorganos sexuales de animales… manginai, cumo tal, l’assemblé de la república an sesson solene, para alhá de ls caralhos todos pulhi zbolacéian, manginai inda la tribuna chena de gaitas de perros ó de conas de burra salida, quando todos sabemos bien que eilhi nun bal la pena gastar nisquiera ls colhones de un gato.

Nunca habiedes pensado nisto, ora nó?! Pus nó, mas para bos chamar la atençon ye que sírben las pessonas sansibles i atentas cumo you, duonhos de pensamientos eilebados, que tenemos que serbir cumo ua spece de reserba moral de la naçon mirandesa i dá-le a las cousas ls nomes que eilhas ten.

Isto todo nun quier dezir que nun me gústen las froles, bien al cuntrairo, ampecei a dezir que sou deboto i amantíssemo desses delicados seres begetales que mos tórnan l fardo de l’eisisténcia bien más lhiebe. Cunfesso-bos anté que tengo la casa chena de froles, singelas i delicadas, la mie pena ye nun tener tiempo para le dar a todas i  a cada ua la atençon que eilha merece i nun me poder quedar to l santo die a adorá-las, a cheirá-las, a dá-le beijos, isso todo que bós bien sabeis.

Para bos fazer ambeija, amostro-bos alguas de las mies amigas, que me fáien cumpanhie nas lhargas i fries nuites de l ambierno mirandés, froles andebles i delicadas, froles que an berdade dan bien al que son. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

publicado por poucabergonha às 16:24
link do post | comentar | Adicionar als purferidos

.Partecipar

. Partecipar neste blogue

.Ls Outores

.Antradas

. Cun Deboçon mas sin Perbe...

. Bacanças ne l Lhitoral

. Belas firmes, hasteadas i...

. La Rata Znuda

. 30 anhos ó mais

. McGregor

. Ancontro de bloguers

. Bien mos podemos anganhar...

. Passeio de bicicleta pu l...

. Que mundo ye este?!

.Arquibos

. Janeiro 2014

. Agosto 2013

. Outubro 2012

. Setembro 2012

. Junho 2012

. Maio 2012

. Abril 2012

. Março 2012

. Fevereiro 2012

. Janeiro 2012

. Dezembro 2011

. Novembro 2011

. Outubro 2011

. Setembro 2011

. Agosto 2011

. Julho 2011

. Junho 2011

. Maio 2011

. Abril 2011

. Março 2011

. Fevereiro 2011

. Janeiro 2011

.tags

. todas as tags

.Janeiro 2014

Dom
Seg
Ter
Qua
Qui
Sex
Sab

1
2
3
4

5
6
7
8
9
10
11

12
13
14
15
16
17
18

19
20
21
22
23
24
25

26
27
28
29
30
31


.Lhigaçones

blogs SAPO

.subscrever feeds

Em destaque no SAPO Blogs
pub