Sábado, 31 de Dezembro de 2011

Anho Nuobo de pixa dreita

 

 

Ye questume nesta época de fiestas las más altas andebidualidades de ua naçon, l Persidente de la República, Purmeiro Menistro i l Cardenal Patriarca deixáren ls botos de Bun Natal i Anho Nuobo als pertueses.

You, cumo altíssemo representante de la naçon i de la sociadade mirandesa (yá que más naide se achega alantre) tamien nun quiero çpedí-me deste anho bielho sien le deixar ua palabra de cunsolo a to ls berdadeiros mirandeses.

 i cun licença de un bielho amigo que me la ambiou, eiqui deixo ls mius deseios – simples i diretos, cumo ye miu timbre - de anho nuobo a to ls mirandeses cun M grande:

 

 

“Que las pulgas de mil perros perdidos azucrínen l culo daqueilhes que te fodírun astanho i ls sous braços ancúlhan tanto que nun le puodan coçar.

Un 2012 de pixa bien dreita!”

 

 

 

publicado por poucabergonha às 18:33
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Sábado, 24 de Dezembro de 2011

Cuonta Purfeita

 

 

 

 

Anchoquecidos deste sprito de paç i harmonie que reçuma de to ls canticos neste tiempo de Natal, tamien nós queremos eilebar ls balores de la dádiba (dar la cona ye un altíssemo balor), de la solidariadade (tu amostras-me la tue i you amostro-te la mie) i de la partilha (ménage a trois, outra refréncia ounibersal, para mi çque 2 de l trois séian gaijas) als armanos que somos todos, acuquelhados dessas buonas tençones todas, deixamos-le als eilustres leitores deste digníssemo blogue ua cuonta de Natal antreatiba, cumo debe de ser, moralidade al fin i berdades rijas cumo peinhas.

 

 

 

"Era ua beç un home purfeito que cunheciu ua mulher purfeita. Cumbersórun i un die casórun-se. Fazien un matrimónio purfeito. Nua nuite de Natal, iba l matrimónio por ua strada zerta, quando bírun un búltio na borda a pedir ajuda. Cumo éran giente purfeita, parórun para ajudar.

L búltio era l Pai Natal, el mesmo, que se le habie scachado l sou carrico de andar na niebe, l sou trenó. Para ber de nun açagar l Natal de melhones de ninos ne l mundo anteiro, l matrimónio purfeito oufreciu-se para ajudar l Pai Natal a repartir ls presentes puls chupones de l mundo. L belhico antro une l carro i alhá fúrun eilhes.

Por mala suorte, tubírun un zastre i solo ua de las personaiges nun se morriu.

 

Pergunta:

 

Quien fui que nun se morriu ne l maldito zastre: l Pai Natal, l home purfeito ó la mulhier purfeita?

 

(ber la repuosta más abaixo)

 

 

 

 

 Repuosta:

 

Fui la mulher purfeita que nun se morriu. An buona berdade, solo eilha era la personaige berdadeira desta cuonta. Todos sabemos bien que l Pai Natal i l home purfeito nun eisísten.

 

Se bós, leitora, sodes ua mulher purfeita (perdonai-me la redundância, se sodes leitora deste blogue, pus claro que sodes purfeita), para bós, mulhieres, la cuonta acaba eiqui.


Ls homes puoden cuntinar apuis desta purfeiçon de retrato.

 

 

 

 

Mas anton, se l Pai Natal i l home purfeito nun eisísten, queda çclarado que quien iba a guiar l carro era la mulher purfeita, i yá nun percisamos de splicar cumo i porquei tubírun l zastre.

 

 

I, para las purfeiçones que teimórun an ler anté l fin, queda porbada la mie teorie: las mulhieres son curjidosas que ye por de mais, méten sempre l bedeilho adonde nun son chamadas i nun son capazes de seguir ua anstruçon, por clara, simples i sublenhada que eilha steia.

 

 

 

 Buonas fiestas a tod'mundo: mulhieres (las purfeitas i las mulhieres, mulhieres), homes, paneleiraige i aqueilhes assi assi.

 

publicado por poucabergonha às 00:38
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Quinta-feira, 22 de Dezembro de 2011

Ditos Dezideiros (II)

Nun hai dues sin trés.

 

 

publicado por Jesé Silba às 02:18
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Quarta-feira, 14 de Dezembro de 2011

Inculati

 

Para que se beia que las priacupaçones deste Ateneu mirandés arrepássan i ban muito más alhá de ls probes cuidados cun las sastifaçones de ls deseios más rasteiros i la ceba de ls anstintos bázicos; para deixar firme la eideia que eiqui alhebantamos ls uolhos pa l alto i nun mos cuntentamos an star a la spera de la faca, quales cochinos sien outras ambiçones; para porbar sien arremissacos que mos amporta l çtino de l mundo i que las spreguntas d'adonde benimos, par'adonde bamos i que andamos eiqui a fazer nun mos déixan andeferentes, que mos amporta l debir de l'houmanidade, ls porblemas cun que lhuita la sociadade cuntamporánia, ls dezígnios  de ls pobos i, claro, la falta de puntarie de l Cardozo i ls colhones que yá le ampéçan a pesar al Aimar...

por isto todo i tamien cumo houmenaige a Mónica, ua eitaliana que coinci l berano atrasado, duonha de ua cona cun más miel que remilentas colmenas, cumo galardon i grata lhembráncia desse poçaquico inda más roijo que l fierro de ua reilha an die de frauga, deixo eiqui ua reflexon que troixe de la mie redadeira biaige a Eitália, más propiamiente a Milan, adonde cunto nun tardar a antregar l teze final de l miu doutoramiento an agronomie - adonde çfendo teories cumpletamiente radicales i rebelucionárias - cul títalo: "Pragas anfestantes, cumo acabar cula paneleiraige ne l mundo de la moda".

Queda anton la reflexon, acumpanhada de eimaige, que bal miles de palabras:

 

 

 

 

Pronto, bien antendo que nien todos podemos sacar doutoramientos an Milan, nun puodo pedir que bós téngades las mies superiores cumpetenças i tamien sei que nun tubistes bagar de eisercitar la lhéngua na cona de Mónica, digo, na cumbersa cun Mónica, de maneira que you traduzo-bos-lo:

 

 

Dous homes znudos, un trás de l outro.

Habiemos de haber çcunfiado lhougo que l Ouro mos iba a anrabar a todos!

 

 

 

 

 

publicado por poucabergonha às 23:47
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Terça-feira, 13 de Dezembro de 2011

Bai tu!

  
Ua de las mies cumpanheiras de scritos eiqui neste areópago de la cultura mirandesa ten-mos oufrecido cachicos de fino recorte lhiterairo que, stou cierto, muito han de ajudar a alhargar l campo i l nible cultural de to ls preclaros i eilustrados besitantes deste blogue. You, que tamien me gustaba dar ua oupa al anriquecimiento cultural i cebelizacional de la pléiade de respeitables figuras que eiqui bében l çumo que le anfeita ls dies, tengo que cunfessar nun poder dar smola para essa mardomarie, bisto que, cunforme yá tube l'ouportunidade de cunfessar, la leitura nun acupa un campo perbeligiado na riestra de las mies priacupaçones; ó, dezido de ua maneira más singela, stou-me you bien cagando pals lhibros i pa la puta de la trabalheira que dan a ler i a antander.
Assi i todo, mesmo nun ajudando cun lhibros, gustaba-me partelhar cun bós un cachico de un filme, bien anjustamiente nó tan cunhecido cumo merecerie, i que, cunforme la crítica nacional i anternacional de la specialidade nun se ten cansado de repisar,  acupa l zénite de la filmografie nacional. Cun buossa licença, eiqui queda anton la nata de la cinematografie nacional:
 
 
 
 
 
 
 
Para ls más duros de oubido - i mesmo para ls muitos strangeiros que you bien sei que tamien afógan eiqui la sue sede de coincimiento - you traduzo esta pérola de diálogo de l pertués:
 
 
- Bai a la merda!
- Bai tu!
 
 
La harmonie, la beleza, la musicalidade, la subtileza, l mundo de subliminariadade que estas singelas palabras ancérran. Adonde stá l Shakespeare que fura capaç desta purfeiçon i desta meríade de santidos (meríade, nun séiades cochinos i nun se bos scape para merdíade, capazes disso sodes bós...); adonde hai palmas nien ursos nien lhiones de ouro que chéguen para gloreficar este momiento de dádiba debina.
Apuis de haber nabegado por estes cielos, adonde stá l amante de lhéngua pertuesa que perda un cachico a ler las patranhas de l tal Camões, apuis dua glória destas que graça ten: "Quien sós tu, romeiro? Naide!"
Nunca l cinema pertués i la lhéngua se habie astrebido a bolar tan alto i tan graciosamiente ó, cumo diç un miu bezino de puorta, ajudante de trolha, alma çansible i grande aperciador de cinema: Assi stá bien, caralho!

 

publicado por poucabergonha às 23:53
link do post | comentar | Ber comentairos (1) | Adicionar als purferidos

La Rapaza Trabiessa

 

 

 

- Nun te habrás squecido de l que me gusta, bun rapaç - segredou-me al oubido, por fin.

I, sien asperar la mie repuosta, deitou-se de cuostas, abrindo las piernas para le fazer cama a la mie cabeça, al mesmo tiempo que tapaba ls uolhos cul braço dreito. Senti que ampeçaba a apartar-se más i melhor de mi, de l Russel Hotel, de Londres, a cunçantrá-se por anteiro, cun essa antansidade que you nun habie bido nunca an niua mulhier, cun esse gusto tan deilha, solitário, pessonal, eigoísta, que ls mius lábios habien daprandido a dá-le. Lhambendo, sorbendo, beisando, mordisquenhando las sues partes, santi-la anchoquecir-se i tembrar. Tardou muito a acabar. Mas que gustoso i eizaltante era santi-la runrunar, balanciando-se, semida na bertige de l deseio, até que, al fin, un gemido lhargo stremeciu l sou corpico de la cabeça als pies. "Anda, anda", roufenhou, afogada.

 

 

 

Travessuras de la Niña Mala

Mario Vargas LLosa

Prémio Nobel de la Lhiteratura, 2010

 

 

 

publicado por Çáncia de la Ancarnaçon às 00:03
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Sábado, 10 de Dezembro de 2011

La máquina más buona

 

 

An 1912, l mundialmente afamado ginecologista oustríaco, Doutor (assi mesmo, cun to las letras) Hermann Otto Kloepneckler (foda-se, filho de la puta de nome) publicou ua tirada merecedora de çtaque an qualquiera anciclópédia que querga ser buona. Dixo l senhor Doutor:

 

"La máquina más buona de l mundo ye la cona (you iba a screbir “bagina”, traduçon más literal, mas l que passa ye que nun sou capaç de dezir nien de screbir bagina sien me dar la risa, inda se me lhembra bien quando Luísa, ua chosquita que andaba porqui, me dixo: uiii, tenes l pénis tan eirecto, mete-me-lo gustoso que la mie bagina stá a scaldar!... ah rapazes, soltou-se-me ua risa tan fuorte, cu’aqueilha merdice de l pénis i de la bagina, i yá se sabe que quando un le dá la risa se le scapa l teson, fui ua fodice que staba a ber que nun arranjaba maneira de le arrefecir la tal bag... oh cun caralho, que risadas de l caralho... i cun estas merdas ambaranha-se-me l pensamiento i perdo l filo de que staba  a dezir, nun fai mal, you torno a ampeçar:

Dixo anton l Doutor, cun to las letras i grande al ampeço:

 

"La cona ye la máquina más buona de l mundo. Puode-se poner a trabalhar solo cun un dedo. Lubrefica-se eilha sola. Sirbe-le un piston de qualquiera tamanho. I demuda eilha solo l ólio a cada quatro semanas. Ye ua pena que l sistema de quemando seia tan maniento."

 

Grande home, caralho. Un ciantista cun H grande, ne l tiempo an que inda ls habie, agora yá nun se fáien assi, ye todo ua paneleiraige de mal paridos que nun sáben analizar las cousas, cun uolhos de ber, ó melhor, cun dedos de poner a trabalhar.

I you, cula quantidade de bagin...oh qui caralho, yá me duole la barriga, cula quantidade de çanfonas  que pássan eiqui an casa, más me balie muntar ua oufecina, assi a mode staminé, más nun fura solo pra "bate-xapas" ó anton para afinar bien las máquinas que ténen la suorte de cair nas manos deste macánico de eiceçon, yá que stá porbado i recunporbadíssemo que you tengo "dedo para la cousa" (eiqui an santido literal).

 

 

Bah, i para nun quedardes einougados culas barbas de l tal Otto Kloepckjdad l caralho que l foda, pongo eiqui l último modelo de la “tecnologie moderna”. De ls 00 als 100 an 25 segundos. De ls 00 als 100 an graus çantígrados de calantura de la "máquina”, bien antendido.

 

 

 

publicado por poucabergonha às 02:28
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Quinta-feira, 8 de Dezembro de 2011

CHEIROS

 

Al balcon habie pescadores, guardas fiscales, cargadores. Arriba de todas las bozes scuitaba-se la de un bielho fardado de guarda de la cadena, que zoustinaba cula borracheira nun mar de palabreado: - I to las quartas la senhora perfumada me dá ua nota de cien cronas para que la deixe sola cul preso. I na quinta las cien cronas ya se semírun an cerbeija que nunca más acaba. I quando chega al fin la hora de la besita, la senhora sal cul fedor de la cadena ne ls sous bestidos eilegantes; i l preso torna para l calabouço cul perfume de la senhora ne ls sous farrapos de cundanado. I you quedo cul cheiro de la cerbeija. La bida nun passa de ua troca de cheiros.

 

Italo Calvino

Se Numa Noite de Inverno Um Viajante

publicado por Çáncia de la Ancarnaçon às 23:32
link do post | comentar | Adicionar als purferidos

Tener bun coraçon

You stou purfeitamiente cumbancido que l deber purmeiro de l home ye ser capaç de chegar al coraçon de la mulhier. Esse debe ser l çtino de l berdadeiro home cun H grande.

I, para eilhas, a la berdadeira mulhier nun le bonda ser guapa, rica, angraçada, antelegente, tener jóias, bestir bien i cun glamour (deixai-me ousar eiqui este strangeirismo).

 

Tener bun coraçon ye l más amportante!

 

Temai bien atento ne l que bos digo – i bos amostro - i bereis que stou carregado de rezon.

 

 

 

publicado por poucabergonha às 02:56
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Terça-feira, 6 de Dezembro de 2011

Brasileiradas

 

"Nas dunas de Mangue Seco, Tieta, pastora de cabras, cunheciu l gusto de l home, mistura de mar i sudor, de arena i de biento. Quando l queixeiro l’arrumbou, armana a la cabrica horas trás, eilha berrou. De delor i cuntentamiento.

(…)

You era ua cabra cun muito beche, muntada por este ó por aquel, ne l chano de piedras, anriba de l monte, a la borda de l riu, na arena de la praia. Para mi, gusto de home, solo isso i más nada: deitá-me ne l chano i ser cobierta.

(…)

Mas cuido que até hoije hai an mi ua cabra suolta que naide adomina."

 

Jorge Amado

Tieta do Agreste

 

 

 

Diç que Jorge Amado ye l scritor brasileiro más traduzido ne l strangeiro i este sou remanse "Tieta do Agreste" fui adaptado para telenobela que passou an Pertual an hourário nobre, a la hora de cena, para ser bido an ambiente fameliar, yera you inda ua nina, mas lhembra-se-me bien, que buonos ansinamientos alhá daprendi. Cumo diç outro brasileiro bien cunhecido, "I l burro sou you?!" Neste causo, la burra. 

publicado por Çáncia de la Ancarnaçon às 21:43
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Segunda-feira, 5 de Dezembro de 2011

De l mar

 

You sou un home de la muntanha, de la meseta. I cun muita proua! De maneira que la sola cousa que cunheço i que me antressa ne l mar son las cadeiras de las splanadas d'adonde un puoda aperciar  "l gajedo" bien aperciado. Sendo assi eignorante de l reino de Neptuno (aperciestes esta figura de retórica, l reino de Neptuno para dezir l mar, ah caralho, que you tengo cada tirada que anté you quedo admirado, solo nun se me lhembra agora que nome le dan ls lhibros a este filho de la puta deste recurso stilísteco, de maneira que queda metáfora, las metáforas son un caldeiro adonde cabe quaije todo, bós, na dúbeda, nun eisiteis, botai-le para la metáfora, buono, quaije me perdo ne l fio de la miada, caralho, nun admira, cula belocidade que tengo ne l raciocínio i cun tanta cousa que sei i quiero partelhar culs stimados leitores de l poço de cultura que ye este blogue, bien, l que you querie dezir ye que nun cunheço un caralho de l mar - i nun tengo pena niua - mas yá habie oubido cuntar que se un ancostara ua dessas charrascas grandes de l mar - si, un búzio - al oubido, ancostando-lo bien, que se podie scuitar l rugido de las óndias.

Cumo you nun tengo búzios an casa, mas querie atamar la mie fame de nuobas sprienças i cunhecimientos, arresolbi-me a ancostar al oubido las solas "cuncabidades" que tenie a la mano naqueilha altura.

Tengo que bos cunfessar que la spurmentaçon arrepassou las melhores spetatibas: nun fui capaç de oubir las óndias de l mar, mas juro-bos que se me anchoquecírun ls narizes cun un cheirico a peixe tan fuorte que, cerrando ls uolhos, fui fácel manginá-me nun bacalhoeiro a camino de la Tierra Nuoba.

Apuis abri-los i bi que afinal solo habie chegado a la tierra pormetida. Bede tamien bós, para nun me deixar passar por mintiroso, que you saquei un retrato para memória fetura, digo para punheta fetura.

 

 

 

 

publicado por poucabergonha às 19:58
link do post | comentar | Ber comentairos (1) | Adicionar als purferidos
Domingo, 4 de Dezembro de 2011

GAIJOS

 

 

LAS FIGURAS QUE "UN GAIJO" NUN FAI PARA TENER UN LAMBUJE DE FIESTA!

publicado por Çáncia de la Ancarnaçon às 23:35
link do post | comentar | Adicionar als purferidos
Sábado, 3 de Dezembro de 2011

L Reloijo

 

 

Un die destes, apuis de tener arrotado cula cena (filhos de la puta de protocolos estes de ser l home a pagar la cena, i lhougo you que sou tan çfensor de l’eimancipaçon de la mulher, caralhos m’afódan, que quando ye para ancostar la barriga al balcon naide quier eimancipaçon…), buono, un die, ua nuite destas lhebei anton ua xostrica a ber la coleçon de peixarinas que tengo an casa. Que nun podie tardar muito, que a soutordie tenie que pegar a trabalhar cedo i apuis iba a dalmorçar a casa de ls pais de l namorado, que isto, que aquilho, muito renhonhó, cumo se nun soubíramos bien ls dous que iba para mi casa cumo ua bitelica bai pal tronco i yá nien Santo Antonho la podie salbar de tener que me abrir las piernas, cousa que, para le pagar la décima a la berdade, haberá que dezir que tenie eilha más buntade que la que ténan ls árabes de quemer apuis de l ramadon.

Chegados, meti-la na sala i eilha alhá se santou ne l çofá, apuis de zbiar uns miotes i uns truces mius, cagados, que you habie eilhi deixado la nuite atrasada. Ampeçou lhougo a smirolhar todo, a tirar las cousas de l sítio, filho de la puta de bício de mexer nas cousas an casa de ls outros, por isso ye que you purfiro “bandimá-las” ne l carro do que tener que le abrir las puortas de casa para ber de le caçar la “poça”, isso ye ua bioléncia i ua biolaçon de la mie antemidade, dar uas fodas stá bien, agora acá cunfianças i antemidades cun giente que se cunhece hai dous ó trés dies – para nun dezir uas horas – nun fui isso que miu pai m’ansinou, i bai anton la gajica, a remexer i l caralho, i procura-me eilha:

- Oh, tenes eilhi ua tampa dua panela çpindurada de l teto!... Aquilho para que ye?

Stube para le dezir que era un detetor de gaijas mal fodidas, solo para ber l burmelhico que se ponie, mas inda m’assegurei , nun fura pori la grácia a salir mal i you apuis tener que me zamblenhar cula armana de la canhota… i dixe-le:

- Aquilho ye un reloijo; ye de familia, yá ten más de 200 anhos (quando ye para las fazer abocar ua mintirota, ciento de anho más, ciento de anho menos, ye eigual…) i bai la gaija, anton, que yá le iba a botar la mano: cumo ye que trabalha?, stube para le dezir que trabalhaba cula çantrifugaçon de la burrice de las gaijas mal fodidas, mas amperatibos de orde moral i la pixa que yá se me staba a andreitar inda me fazírun assegurar outra beç i solo le dixe: Shhhhht, nun le topes, you yá t’amostro, isto ye un mecanismo cumplicado…

Agarrei la medalha de las regatas de remo de l’Ounibersidade de Cambridge que tengo çpindurada na parede – you tengo esta medalha bien a la bista na parede para que quien me besita nun percise de tener  “la falta de chá” de me procurar adonde me “formei”, yá me la ténen agabado muito, que ye mi bonita i mi “seleta”, nun m’admira nada, a mi buns dous contos me custou na feira de la Bandoma quando andaba a fazer l sétimo anho a la nuite ne l Porto, aggarrei anton la medalha i dei-le uas porradas balientes cun eilha na tampa de la panela.

 Inda staba you a dá-le la redadeira porrada salta lhougo l bezino de riba, un homezico que nun sei cumo ye que inda ye capaç dántrar ne l eilebador cula galhada que abana, que you nun me gusta muito fazé-le assi estas çfeitas als bezinos de puorta, mas la tie ten uas nalgas tan redondas i un oulhar tan de canhonica mal muorta... you ye cumo se fura para çcunto de ls pecados, que aquilho fui quaije ua obra de mesericórdia... buono, isso agora nun antressa, staba you anton a acabar de bater na tampa de la panela  i salta lhougo l home de l andar de riba:

- Ah sou grandecíssemo filho de la puta, cabron dun caralho, c'ua barulheira destas i yá son las dues de la manhana!

 

 

publicado por poucabergonha às 22:30
link do post | comentar | Adicionar als purferidos

.Partecipar

. Partecipar neste blogue

.Ls Outores

.Antradas

. Cun Deboçon mas sin Perbe...

. Bacanças ne l Lhitoral

. Belas firmes, hasteadas i...

. La Rata Znuda

. 30 anhos ó mais

. McGregor

. Ancontro de bloguers

. Bien mos podemos anganhar...

. Passeio de bicicleta pu l...

. Que mundo ye este?!

.Arquibos

. Janeiro 2014

. Agosto 2013

. Outubro 2012

. Setembro 2012

. Junho 2012

. Maio 2012

. Abril 2012

. Março 2012

. Fevereiro 2012

. Janeiro 2012

. Dezembro 2011

. Novembro 2011

. Outubro 2011

. Setembro 2011

. Agosto 2011

. Julho 2011

. Junho 2011

. Maio 2011

. Abril 2011

. Março 2011

. Fevereiro 2011

. Janeiro 2011

.tags

. todas as tags

.Janeiro 2014

Dom
Seg
Ter
Qua
Qui
Sex
Sab

1
2
3
4

5
6
7
8
9
10
11

12
13
14
15
16
17
18

19
20
21
22
23
24
25

26
27
28
29
30
31


.Lhigaçones

blogs SAPO

.subscrever feeds

Em destaque no SAPO Blogs
pub