Hoije, a la purmanhana, anquanto me zanjoaba na pastelarie, you i la mie bezina:
EILHA - Sabes, Çáncia, l gobierno ten rezon an le dezir a las pessonas para eimigrar.
YOU - ...
EILHA - L miu home, cuitado, andaba porqui zampregado... als biscates... nun ganhaba un cuorno!
YOU - I anton?!
EILHA - Apuso-se i eimigrou. Fui-se a saber de trabalho ne l strangeiro. An menos de nada yá ganhou dous!...
"Abrie-le la puorta cunsante sue mai la habie criado até fazer siete anhos: cumpletamiente znuda, mas c'un lhaço de ourgandi na cabeça. Nun le deixaba dar nien mais un passo sien le tirar la roupa, por bias de siempre haber pensado que daba mala suorte tener un home bestido andrento de casa."
El amor en los tiempos de cólera, 1987
"Quedei grimado de todo. La sola cousa que se me figurou fui scapá-me por donde habie benido, quando ua de las znudas de chicha mociça a cheirar a xabon barato me abraçou pulas cuostas i me lhebou an claro até l sou quartechico sien que you la pudira ber ne l meio de ls bózios i de las palmas de las anquelinas amplache. Atirou cumigo de cuostas anriba la cama, tirou-me las calças c'ua manobra de mestre i ancarrapitou-se anriba de mi, mas la grima frie que m'anchoquecie l cuorpo nun me la deixou receber cumo un home. Naqueilha nuite, spierto na cama de mie casa cula bargonha de l assalto, nun fui capaç de me drumir mais de ua hora culas ganas de la tornar a ber. Mas a soutordie a la purmanhana, anquanto ls fadistas drumien, chubi a tambrar anté l quartechico deilha i spertei-la a chorar i als bózios, cun un amor amboubado que durou até que l lhebou sien piadade la bantaneira de la bida rial. Chamaba-se Castorina i era la reina de la casa."
Memoria de mis putas tristes, 2004
Gabriel García Márquez
Prémio Nobel Lhiteratura 1982
Tengo andado mui arredada eiqui de l'Ourrieta, porque tengo andado acupada cun la tragédia que se abatiu subre Fi, la nuossa Fi. Quando eilha me ditou l sou último testo, la sue bida staba por un filo, mas feliçmente eilha inda stá antre nós. Ten sufrido, mas stá antre nós. Soutrodie até la lhebei a outro doutor i el ten la teorie de que houbo un erro ne l diagnóstico i nun ye sida l que Fi ten. Agora ye perciso sperar puls resultados de ls nuobos eisames.
Solo spero que seia outra cousa i que eilha benga a recuperar depriessa i que bos puossa cuntar, eilha própia, aqueilho que ten passado.
La outra rezon para nun benir eiqui hai algun tiempo ye que nun quiero ber testos mius misturados cun testos de algues pessonas que acá scríben (bós sabeis de quien stou a falar). L que me bal son las leituras. I nun registo a partelhar cun bós (por esso passei por eiqui) un cachico de ua guapa antrebista que l outor de l lhibro «L Miu Pipi» dou a un jornal (nun se me lhembra qual) un destes dies. Arreparai nestas palabras.
«Nun sou machista, mas nun ye ua priacupaçon. Ye natural an mi, até porque ser machista ye roto. Ls cultores dessa crença ampéçan por postular que l home ye superior a la mulhier i apuis ampéçan a antanseficar l cumbíbio cun seres superiores. De l punto de bista filozófico parece-me einebitable que essa mundibibéncia redunde an sodomie.»
Senhor Pipi
Dezi-me se esto nun ye sabedorie. Quien mos dira que houbira homes tan sabidos eiqui ne l blogue. Alhá stá: l machismo ye roto, ye cousa de panasca. Bíban ls homes que sáben respeitar las ties!
Caríssemo Jesé:
Calhando nien te lhembrabas que fai hoije, 14 de Janeiro, un anho que tu abriste al mundo l postigo desta nuossa Ourrieta. An buona hora!!
Inda que podira andar más bien frequentado ne l que toca als que scríben (bien sabes de quien stou a falar, nien you sou mulhier para me scunder de naide), quiero-te dar muitos parabienes por haberes chegado - i nós cuntigo - anté eiqui. Assi la biaige puoda cuntinar por muitos dies ( i a ber se, de feturo, cun más heigiene mantal de la parte de ls screbenhadores...).
Deixo-te eiqui un xi bien apertado, dous beisicos strelhados nessas queixadas i un postal "eilustrado" de parabienes.
SEGREDOS DE L MUNDO ANIMAL
LAS HYENAS
Las hyenas son bichos cun muita pinta, sendo que l que digo ten sentido literal, ténen muita pinta mesmo - son spintarroxadas! - yá que l santido denotatibo (cumo tal, Çáncia ten muita pinta!) nun se aplica eiqui; son bichos que nien sequiera se puode dezir que son feios cumo lhobos, la berdade ye que son muito mais feios que ls lhobos i só nun son ls bichos más feios de l mundo porque Jesé Castelo-Branco fai queston de nun deixar scapar esse galardon.
Las hyenas ténen un cheiro fediondo, l que nun me admira nada yá que diç que cómen chicha podre, muita beç la que sobra i que ls outros animales yá nun quieren. Apost'que nun se habien de dar mal agora an Pertual.
Diç que só ténen relaçones sexuales ua beç por anho, cousa que nun custa a antender, sabendo l cheiro que ténen i l regime alimantar.
Para ancurtiar i admirar bien las marabilhas cun que la mai natureza mos cumbida: las hyenas son mais feias que l carocho de Custantin, chéiran mal que péstan, cómen chicha podre i solo fóden ua beç por anho. Sendo assi...
...de quei caralho le dá la risa???!!
- Nun te habrás squecido de l que me gusta, bun rapaç - segredou-me al oubido, por fin.
I, sien asperar la mie repuosta, deitou-se de cuostas, abrindo las piernas para le fazer cama a la mie cabeça, al mesmo tiempo que tapaba ls uolhos cul braço dreito. Senti que ampeçaba a apartar-se más i melhor de mi, de l Russel Hotel, de Londres, a cunçantrá-se por anteiro, cun essa antansidade que you nun habie bido nunca an niua mulhier, cun esse gusto tan deilha, solitário, pessonal, eigoísta, que ls mius lábios habien daprandido a dá-le. Lhambendo, sorbendo, beisando, mordisquenhando las sues partes, santi-la anchoquecir-se i tembrar. Tardou muito a acabar. Mas que gustoso i eizaltante era santi-la runrunar, balanciando-se, semida na bertige de l deseio, até que, al fin, un gemido lhargo stremeciu l sou corpico de la cabeça als pies. "Anda, anda", roufenhou, afogada.
Travessuras de la Niña Mala
Mario Vargas LLosa
Prémio Nobel de la Lhiteratura, 2010
Al balcon habie pescadores, guardas fiscales, cargadores. Arriba de todas las bozes scuitaba-se la de un bielho fardado de guarda de la cadena, que zoustinaba cula borracheira nun mar de palabreado: - I to las quartas la senhora perfumada me dá ua nota de cien cronas para que la deixe sola cul preso. I na quinta las cien cronas ya se semírun an cerbeija que nunca más acaba. I quando chega al fin la hora de la besita, la senhora sal cul fedor de la cadena ne ls sous bestidos eilegantes; i l preso torna para l calabouço cul perfume de la senhora ne ls sous farrapos de cundanado. I you quedo cul cheiro de la cerbeija. La bida nun passa de ua troca de cheiros.
Italo Calvino
Se Numa Noite de Inverno Um Viajante
"Nas dunas de Mangue Seco, Tieta, pastora de cabras, cunheciu l gusto de l home, mistura de mar i sudor, de arena i de biento. Quando l queixeiro l’arrumbou, armana a la cabrica horas trás, eilha berrou. De delor i cuntentamiento.
(…)
You era ua cabra cun muito beche, muntada por este ó por aquel, ne l chano de piedras, anriba de l monte, a la borda de l riu, na arena de la praia. Para mi, gusto de home, solo isso i más nada: deitá-me ne l chano i ser cobierta.
(…)
Mas cuido que até hoije hai an mi ua cabra suolta que naide adomina."
Jorge Amado
Tieta do Agreste
Diç que Jorge Amado ye l scritor brasileiro más traduzido ne l strangeiro i este sou remanse "Tieta do Agreste" fui adaptado para telenobela que passou an Pertual an hourário nobre, a la hora de cena, para ser bido an ambiente fameliar, yera you inda ua nina, mas lhembra-se-me bien, que buonos ansinamientos alhá daprendi. Cumo diç outro brasileiro bien cunhecido, "I l burro sou you?!" Neste causo, la burra.
"A todas nós, mulhieres, algun mos mamou las tetas algua beç, para isso stamos acá, que l gusto naide mos lo tira, l que ampuorta ye nun quedar cun noijo: un rapaç ne l palheiro i outro na corte, l padre na sacrestie, un feirante al lhume, l molineiro ne l molino, un de baixo ne l monte, l home quando le dá la gana... l que ampuorta ye nun quedar cun noijo. Destas dues tetas, quando stában a criar la mie Benicia i éran dues tetas de lei i cumo debe ser, grandes i duras i chenas de lheite, tamien mamou la queluobra, mas l miu defunto partiu-le la cabeça cun un çacho i matou-la, eiqui solo hai defuntos i l biento sfamiado a assobiar la Marxa Real ne ls carbalhos."
Camilo José Cela, Galhego, Prémio Nobel de la Lhiteratura 1989
in "Mazurca para Dos Muertos"
Ah Pouca Bergonha,
you bien sabie que la denidade que tubiste quando nun me "zmintiste" nun iba a durar siempre. La tue repuosta ten tantas mintiras, que naide cunseguirie zminti-las a todas.
Ampeças lhougo por trocar las personaiges, cun la stória de tou abó, un grande cunhecedor de las ciéncias. El bien te dezie que la Tierra ruodra a la buolta de l Sol i que las ties merécen respeito, mas tu achabas que el staba eirrado an dambos ls dous causos! Ah, Pouca Bergonha, tenes un abó i un pai tan modernos i progressistas i sós tan antiquado! Ye l que acuntece a quien crece debaixo de las saias de la mai.
Quando leio las cousas que scribes, até tengo pena de ti. Tentas ansultar-me, acusando-me de foder cun muitos homes. Nó cuntento, acusas tamien Figénia, Marie (nó, nun son la mesma pessona) i mi mai de l mesmo. Nien sequiera te dás de cuonta que, ne l seclo XXI, esso nun ye ansulto nanhun.
Tamien me dá grácia que cuntines a dezir que fodes muitas ties i nun sei quei i até mos amanaças cun las nalgas i nun sei quei... para ti, para aquel cobarde que anda por ende a screbir comentairos sien assinar (será l tou nuobo amante?) i pa todos ls homes de mentalidade atrasada, ua tie que fode muito ye puta (i Jung ye chulo!), mas un tiu que fode muito ye un heirói. Son esses ls buossos balores: foder ye pecado pa las ties i birtude pa ls homes. Anton, dezi-me, senhores birtuosos: se las ties nun dében foder, cun quien fóden ls homes?
Sabes, ye por bias dessas ancungruéncias que you acho que ls machistas son todos maricas. Dízen que las ties dében quedar an casa, a fazer l quemer i a lhimpar la casa, i apuis, bai-se a ber, ban-se a anrabar uns als outros.
Bien puodes tu dezir que l único sexo que eisiste para ti ye antre un home i ua tie. L stranho ye que nunca falas an baginas, mas solo an pichas i nalgas. Percebe-se porquei. Cumo tu fazes siempre de tie (para sastifazer ls regimentos todos), l único que puodes dar ye las nalgas. Mas pronto, se quieres chamar a esso "heterossexual", chama. Agora, nua cousa tenes rezon: esso nun dá para te reproduzires.
L cumplexo de Édipo resolbe-se n'anfáncia i solo apuis de ls rapazes l resolbéren ye que se anteréssan por rapazas. Mas tu nun l quieres resolber, l porblema ye tou. You yá resolbi l cumplexo de Eilectra i antresso-me por muitos homes, mas solo aqueilhes que respéitan las ties i sáben que somos duonhas de l nuosso cuorpo.
Tamien yá spurmentei, por curjidade, algues "brincadeiras" cun ties i cunfesso que até gustei. Sabes que te digo? Tamien debies spurmentar!
Fi,
quando quejires, i agora que stás outra beç solteira, podemos fazer nuobas ourgies, mas ten que ser cun homes a sério i nó cun Pouca Bergonha. Cumo sabes, el nun ye de l miu agrado i, berdade seia dita, nien tu nien you somos de l agrado del. Ye cierto que dambas a dues somos atraentes, mas tenemos un defeito que nun agrada a Pouca Bergonha: niua de nós ten pénis.
Caro Poucabergonha,
Querie-te respunder pessonalmente ne l ancuonto de blogueiros an Angueira, mas cumo nun quejiste ir alhá, bou a respundé-te eiqui pula anterneta. Ampeço por cunfessar que la tue repuosta me spantou pula positiba. Ye berdade que, cumo ye questume, fuste pu l camino de l ansulto pouco manginatibo, mas pul menos tubiste la hounestidade de nun negar la stória de la tue purmeira beç. Admiro-te por esso i solo spero que nun negues outras berdades que tou pai mos cuontou.
You nun sou acontra la houmossexualidade nin la prostituiçon masculina, por esso nun te cundeno por te bestires de tie, nin por pintares ls beiços, nin por andares a bendé l culo a homes ricos que te tratan por Banessa. Cada un ganha la bida cumo puode i naide ten nada cun esso. L que nun me gusta ye que te armes an garanhon i ambentes que fazes esto i aqueilho, quando nin sequiera te gústan las ties, cumo mos amostran ls tous comentairos machistas.
La mie amiga Marie, grande leitora de Freud i de rebistas femeninas, splicou-me que tu tenes un cumplexo de Édipo mal resolbido, cumo se puode ber pula raiba a tou pai i pul amor a tue mai (até tenes ciúmes quando tou pai le salta anriba). Ye l amor por tue mai que te ampide de amar outras ties i ye por esso que sós un houmossexual machista.
Todo esso ye bien bisible na última "cuonta", chamemos-le ass que eiqui publiqueste. Para ti, "la berdadeira Eba" nun ye la rapaza de grandes tetas que Jesé andou a quemer, mas ua tie que nunca eisistiu. Por outras palabras, las únicas ties que te gústan son las que nun eisísten (i tue mai, ye claro). Pior que esso, l home cun quien tu te eidentificas ye un Adan (l arquétipo de l home, segundo Jung) que recusa relaçones sexuales a ua tie. Tamien se puode ber ne l tou testo que bés las ties cumo deprabadas que solo quieren sexo a todo l custo, cousa que tu reprobas, porque inda bés l sexo heterossexual solo cumo un modo de reproduçon.
A mí parece-me que debies percurar un buono psiquiatra para ber se tiras essas eideias antiquadas de la cabeça i se deixas de oudiar tanto las ties. Ó anton, debies cumbersar mais cun tou pai, que ye un senhor i ten un grande zgusto por nun seres tan eiducado cumo el. Ah, i nun te priacupes que el nun se anrolou cumigo nin cun Marie, falou to la tarde, solo buiu un café i nun anda a gastar l denheiro que ganha la sue "Banessa".
Un die destes, antrei nun café an Miranda i Marie, ua amiga mie que trabalha alhá, preguntou-me "anton Çáncia, que bais a quemer hoije?".
Respundi-le i, antretanto, beio un home yá cun uns setenta anhos a derigir-se a mí.
- Sodes Çáncia Ancarnaçon, la que scribe na Ourrieta?
- Si, sou you.
- Sou un grande aperciador de l buosso blogue. L miu filho até scribe alhá i todo.
- L buosso filho?
- Si, un rapaç que assina cul nome de Pouca Bergonha. A perpósito, you chamo-me...
(Por ua queston de decoro, nun bou a rebelar l nome deste senhor, para que naide saba tamien quien ye Pouca Bergonha.)
Falemos anton un cachico subre l blogue i el dixo-me que gustaba particularmente de ls mius testos dedicados al tema de la purmeira beç. Até lhamentou que outros outores nun houbíssen pegado ne l assunto.
- Jesé Silba solo fala de Natal i telenobelas, Elmano Mirandés, Figénia, Bernixe, Mirandun i Felorinda nunca mais dezírun nada, l miu filho solo diç boubadas...
Cuncordei cun el i, nun sei cumo la cumbersa chegou ende, pouco apuis l home cuntou-me cumo fui la purmeira beç de Pouca Bergonha.
- L rapaç tenie uns 12 anhos, lhembra-me cumo se fusse hoije. Quando cheguei a casa, stranhei la sue ouséncia i fui-me a sentar a ber telbison anquanto la mie fazie l quemer. Ua hora apuis, l rapaç chega a casa, mui cuntento, i fuge pa la sala a boziar "pai, pai, hoije tube la mie purmeira spriéncia sexual". Quedei tan cuntento, que nun cabie an mi, i quije lhougo coincer ls pormenores. "Senta-te eiqui, filho, cunta-me todo". L rapaç mirou-me i respundiu "you cunto-bos todo, pai, mas nun me oubrígades a sentar, que inda me duole l culo".
“Bai a ser hoije” dixe a ber d’atamar ls nerbios. Esta nuite bai a ser special, tengo la certeza, bou a derrotar ls miedos i ls remordimientos i bou-me a antregar toda, pensei para mi, mentes speraba que l reloijo marcara la hora treminada.
Zasperaba cula spera. Querie tener todo bien purparado para que l ancuontro fura purfeito. Ya habie acendido las belas i queimado dous palicos de ancenso. La música scolhida cun tanto cuidado anchie las selombras que arrebanhorun la sala traídas pul çponer de l sol. Tu nun habie maneira de chegares.
Sento-me ne l sofá i da-me un arrepiu de l friu de l ampeço de la nuite, que me fai arrepiçar ls betones de las tetas. Parecen dous bulhacos ambaixo l xambre
Ancosto-me i l mobimiento fai arrebalar l bestido nuobo subre ls quartos, deixando ber ls zeinhos de las meias de strena mercadas para este die, para esta nuite, i l cuntraste que faien cula brancura de la piel. Ante ls pelicos brabos de ls quartos se habien arrepiçado cul arrepiu d’há cachico. Aliso-los i ampalpo las meias coladas a la piel. Son amerosas i ls dedos subre eilhas faien-me manar quelobrinas que me cuorren l cuorpo anteiro. Tu nun chegas i you deixo que las mies manos cuntinen a fazer fiestas nas piernas.
De uolhos cerrados, sinto-me anchuquecir por ua buntade que me tolhe l santido. Nun sei que hei de fazer, mas l tino ancestral de ls mius dedos guia-los, a tantear, a çtapar, a çcubrir, rebolbendo, mexendo, sfregando, antrando, salindo… Cumo nunca antes, you topo-me cun lhibardade cumpleta, ampuosta pul teson que me abafa la culpa, mas nun abafa ls gemidos nien las eimoçones que tenie guardadas para tu me las fazeres santir.
Tu nun benes. You quedo feliç i nun te perciso.
Hoije çcubri que l quiero fazer you sola.
Testo arrecebido por e-mail, de un amigo chegado
Era ua purmanhana de sábado purfeita para l que you habie cismado. Todos habien salido i íban a quedá-se fuora muito tiempo. Stábamos solo you i Alice. Eilha a passar a fierro na lhabandarie i you a cabilar ne l miu plano de ataque. Quedei-me más de ua hora a mirar la gaita, a dá-le buoltas, a repuxá-la, a birá-la i a zbirá-la, para me poder lhembrar bien de cumo era antes de star zbirgada. Manginaba que apuis de que iba a fazer quedasse çfrente, podie drobar l tamanho ó demudar la quelor ó mesmo l feitiu. Anté se me lhembrou tirá-le un retrato, mas naquel tiempo inda nun habie máquinas degetales i nun me podie assujeitar a que miu pai mandara rebelar ls retratos cula mie gaita an purmeiro plano.
Alice acabou de passar a fierro i fui para la cozina. You fui trás deilha cula mie zízara más ferrada que nunca. Parado a la puorta, bi-la a lhabar la lhouça de l zanjun. Miraba-la de cuostas, cul bestido a balanciar al son de ls pratos i de ls cacharros que batien na pila. Manginei-le l culo arrebitado, redondo i firme ambaixo l bestido.
Nesse sfregante, anubrou-se-me l antandimiento, arrumei-me a eilha i abracei-la por trás. Dou un stremeçon, mas nun dixo nada nien parou de lhabar la lhouça. You saquei la gaita que staba tesa cumo un palo de zbirar tripas i eilha cuntinou a abanar l culo cunsante iba sfregando ls pratos.
Lhembra-se-me de l’haber alhebantado l bestido i de l’atrapalhaçon para ancuntrar l sítio adonde albiar la mordesquina que me chubie pula pixa. Anquanto buscaba, sentie la calor de ls quartos d’Alice a roçáren-se, cumo se you nun stubira eilhi. Nun ancuntraba l sítio i, de repente, puso-se-me l cuorpo amolhecido i l coraçon a bater más depriessa. Senti ua gozma morna a scorré-me pula mano.
Guardei la gaita nas calças i sali de la cozina. Nun dixe palabra i Alice tampouco me dixo nada.
A soutordie, eilha dixo-le a mie mai que sue bó se habie ancuntrado mala i que tenie que tornar para l sou pobo.
Bandita Alice que lhababas la lhouça cumo se furas Marylin ne l passeio de Nuob’Eiorque.
Inda hoije nun sei se puodo dezir que fuste tu que me zbirgueste naqueilha purmanhana, mas ye a ti que te agradeço la lhembráncia doce que me ben cada beç que sinto l cheiro de un frasco de xabon lhaba-lhouça.
Dous an cada trés de ls mius amigos dezien que l que me faltaba era foder, la cumbersa de l questume. Subretodo dous desses mius amigos de la jolda que andábamos siempre zapacenciában-se porque you le agradaba. Habie un que passaba l die a dezir-me que you staba a la spera de ancuntrar un uobo quadrado i, mentes i nó, iba perdendo muito uobo redondo buono.
La berdade ye que you era spigadota i yá tenie zanuobe anhos. To las mies amigas yá le habien fazido i dezien-me que you tamien habie de ganhar coraige. L problema ye que you staba perdidica por un rapaç de la faculdade i dezie que se inda nun le habie fazido era por bias de inda nun tener calhado al modo, mas hoije beio bien que l que passaba era que you tenie la cabecica chena de cuontas de fadas i cuntinaba a la spera de l miu princepe ancantado ó de un uobo quadrado, sei alhá. De más a más, nun se me squecie l cunseilho de mie mai, que me dezie que l habie que fazer “por amor”.
L causo ye que a meio de l segundo anho, un die cumo outro qualquiera, tube de passar an casa de l miu príncepe a saber de uns cadernos de apontamientos para un eisame. Staba el solo an casa, i andaba todo an bolandas, por bias de la andáren a pintar i a demudar ls almairos de la cozina. L frigorifo i ls colchones de ls quartos stában na sala. Dixo-me que antrara i fumos cumbersando i scuitando uas músicas. Apuis el puso a tocar un disco de ls Scorpions, aquel cun uns çlous mi lhargos i uns solos de guitarra que nun acában. Procurou-me me nun querie dançar. Yá se habie fazido de nuite i el nun habie acendido las lhuzes, mas l scuro nun era cumpleto, por bias de l letreiro neón de un soto de la rue, a acender i a apagar, que altaraba la quelor de ls bidros i botaba ua lhuç stranha, cumo ne ls filmes, quando se apágan las luzes mas cuntinamos a ber las caras a modos a pintadas de azul. Aquel mei’scuro amerosaba las cousas i nun me custou deixar tirar l bestido. Tamien nun tube bergonha quando l senti a zapertá-me l sutian. Ls nérbios que you cuidaba que íban a atrapalhar dában-le campo a un deseio fuorte que me temaba por anteiro.
Fui anton que el abriu la puorta de l frigorifo i la lhuç amarielha çcubriu-mos znudos. Nunca me habie sentido assi tan zamparada i essa fui la mie grande surpresa: dar-me de cuonta de todos i de cada un daquels centímetros de chicha, la de siempre i la nuoba. Ye cierto que me haberie entretenido a medi-los, se nun me ten benido ua tremura fonda, de cuostas pal frigorifo, de donde spreitaba ua trabiessa cun trés bolhos de bacalhau.
Ándan porqui ciertas personaiges cumbencidos que pássan por angraçados por aguemitáren baboseiras nun registro literairo frouxo i mol, cun las quales téntan ferir la denidade de las mulhieres, mas que más nun son que ua spece de cunfisson de que nas sues relaçones cun las mulhieres nun son capazes de passar disso mesmo: ua atitude frouxa i mol, an todos ls tratos que las mulhieres le déixan tener cun eilhas, mesmo - ou subretodo – nessas an que stais a pensar.
Sien le querer copiar l stilo – ls diuses me lhíbren de tal zgrácia – mas tan solo para que se beia que fácele – i redículo – ye screbir uas baboseiras toscas i mal amanhadas para rebaixar ls outros, tamien you bou a dezir quatro berdades subre l que you penso de l sexo fuorte, ou melhor, de l que stamos eirradamiente afeitos a nomear cumo sexo fuorte, quier dezir, ls homes. Bede bien la nuossa puoca suorte quando l criador decediu que era cun alimárias desta culidade que nós, las mulhieres, teniemos que atrabessar l deserto de la bida. Apersento-bos l bicho home, an special la sue sub-spece, l home pertués:
compra l Merdeces 320 CLK por 75 mil ouros, mas nun compra l kit manos lhibres para ls 3 telemobles que ten por que diç que “ye caro”. Apuis lhaba l sou Mercedes al demingo, a la puorta de casa, i puxa-le l lhustro culs truces bielhos que nun deixou que la sue tie punira na pubela; l sou Mercedes anda siempre pula mano squierda na outostrada, la mano dreita ye pa ls camiones;
coça las catotas de l rego de l culo cula unhaca de l dedo pequeinho de ua pata delantreira i lhougo a seguir saca la cera de ls oubidos cula mesma unha; antre ua i outra cousa inda le dá ua cheiradela als dedos. Quando ten la pouca suorte de zgaçar la unhaca, scarafuncha ls oubidos cula chabe de l Mercedes ou cul tapon de la lhapizeira BIC;
cada beç que recibe besitas, nun assossega sien le amostrar la casa toda, garaige i churrasqueira ancluídas, chamando la atençon para las prendas de l casamiento que anféitan ls almairos de la sala;
aceita que le chámen doutor ou angenheiro sien nunca haber puosto las patas traseiras nua ounibersidade;
fai queston de casar na eigreija, tener ls filhos batizados, cun bela i catecismo na mano, grande jantar para l bunton de cumbidados, mas apuis nun torna a poner las patas traseiras na eigreija; ls porblemas trançandantales resolbe-los cun ua ida a la bruxa;
ls homes nun le gusta passar por pouca-roupa, qualquiera pimpon ten ua dúzia de camisas i polos Lacoste ou Sacoor… traficadas; gástan un denheiron por més an telemoble, mas pássan-se anhos sien ir al dantista;
niun ye racista, mas negros i ciganos, quanto más loinge melhor;
quando ye mal atendido nun serbiço, çcute i çparata cul ampregado ou funcionairo, mas nunca apersenta queixa nien reclamaçon, que “nun se quiere xatiar”; fala mal de ls políticos an giral i de l goberno an particular, mas squece-se que botou nel.
Por fin, todos se agában de ser cumo touros na cama, que dán nun sei quantas seguidas… cumo ls coneilhos; tamien diç que son todos mi abonados, i squécen-se que para nós, nisso i ne ls çapatos, ls tamanhos grandes son cousas para… machos.
De maneira que you stou pula poda deste post nojento eiqui ambaixo: “zborciada” ye que stou bien i assi me quiero aguantar; se solo me fai falta un chouriço, para que diabos habie you de meter l cochino anteiro an casa.
Mies queridas amigas:
Cunheceis l dito: trás de un grande home hai siempre ua grande mulhier?
Diç que ua beç Michelle Obama fui cul home, si, l sou home, l magnífico persidente de ls Stados Ounidos, i diç que fúrun anton dambos a dous a un restourante. Muito arremissaco, muito zbiar de cadeiras – i de pessonas – guarda-cuostas i l diabo a quatro, ua mesa reserbada, fazer alhebantar ls que stában a la borda, tanto fui l aparato que anté bieno l duonho de l restourante a recebé-los, a ber se todo staba cumo habie de ser, a apersentar ls cumprimentos de la casa.
Pus nun quereis saber que Michelle se agarrou a el, al duonho, als abraços i als beijicos, muita cumbersa, muita cunfiança, quien ls bira habie de dezir que yá quantá que se coincien. I doutros futeboles!
Quando Michele se santou, bai l Senhor Persidente i diç-le, cun cara de anrezinado: Mas anton que cunfianças bénen a ser estas?! Anton la mulhier de l persidente de ls Stados Ounidos, assi, a chamá-le “tu” al duonho de un restourante?...
- Ah Barak (que, an buona berdade, you nun sei se eilha le chama Barak, çcunfio que nó, bós yá bistes?, chamando-le Barak l que se armaba: c’mon Barak, yeah Barak, don’t stop Barak, make me com’Barak…, spurmantai bós a dezi-lo an boç alta i ides a ber cumo bos dá la risa, ora, ua risada desta culidade antre lhançoles yá se sabe que sbarrolha todo…, l nome eiqui pouco ampuorta, podemos-le faltar a la berdade, outros le fáltan noutros sítios i cun más perjuizo,queda Barak i yá stá) i bai i diç-le anton: Tu nun beis que you i Mike somos de la mesma tierra, criemos-mos ne l mesmo lhugarico, inda cheguemos a ser mei namorados, yá quantá que nun l bie, fui ua alegrie grande ancuntrá-lo eiqui!
Sue eicelença nun le gustou muito la cumbersa, angulhiu an seco, i diç-le cun ua risica mei de caçoada: Mira tu, se nun houbisse aparecido you, tu habies-te casado cun el i agora eras la duonha deste restourante tan xique i tan piroleiro.
- Nó, miu querido, stás anganhado, nun ye bien cumo tu dizes. Se nun houbisses aparecido tu, agora l persidente de ls Stados Ounidos chamaba-se Mike.
Nota cultural: ne l Hóquei amaricano, la purmeira "coquilha" - porteçon testicular, para ls tematos de ls homes - fui ousada an 1874. L purmeiro capacete solo fui ousado an 1974. Quier isto dezir que ls homes, l sexo fuorte, la metade de l'houmanidade que quemanda ls çtinos de l mundo, tardou 100 anhos a çcubrir que la cabeça tamien ye amportante.
. Eimigrar
. SEGREDOS DE L MUNDO ANIMA...
. CHEIROS
. GAIJOS
. TETAS