Hai un par de dies que me botórun l cumbite para screbir nesta ourrieta que queda antre l absedo i la abrigada, scundida de pessonas ditas púdicas a fazer lembrar la cuonta de la raposa i las ubas: nun bou a la ourrieta que nun lhiebo nada, dízen, mas siempre que pássan por mi bien beio l mirar que bótan a la mie, acunchegadica por dues nalgas de reina africana, nacida an Angola, filha de pai mirandés i mai mulata. Cheguei nobica al Praino, a bien dezir nien Praino nien arribas, mas abocanhando l melhor que cada ua destas partes ten. Quando me dá la gana pongo la mie ourrieta a la abrigada dun carrasco nas arribas, outras bezes a la selombra d’ua touça de l Praino, ou adonde calha. Inda l outro die, chubie que Dius la daba i sali de carro al scurecer, c’un marmanjo que nien al guiar l altemoble tiraba ls uolhos de las mies tetas. Ó Berenice, Bernixe an mirandés, tu e as tuas marufas deixam-me apardalado! dizie el a babar-se i you a maçcalhar cumo ua burra de oureilha caída a spera que l carro parasse para fazer ua buona mamada. Pouco faltou para ser no meio l camino, las lhénguas trocában de beiços, las manos afogueában l cuorpo i quando l deixei roçar l timon nos quartos corrie la paixarina an bica soltando labaredas de deseio debaixo l maturral ancaracolado no berbulhon de l prazer. Antricei-lo até la raiç ua i outra beç sien parar até l maremoto de tremideira bulcánica me chimpar spasmódica no sintalho esticado de l carro.
Cumo bedes, l tiempo que tengo ye scasso para star eiqui cun bós a cuntar partes de la mie bida na antemidade. Si l fago porque ye na nuossa lhéngua i tamien para ber se algun antolhado perde la bergonha i me bai a pedir a miu pai porque guapa, cun chicha de purmeira culidade, cabrica caliente i inda solteira pouco haberá por ende.
De raia molhada, siempre buossa
Bernixe