Antre las dues nalgas
l grimado suco
ten oulores d’áfricas
i de ubas d’outubre
Deziries que fura
un silbo de muorte
a antrar por todo
l scuro matorral
todo inda d’adil
q’inda ende tenies
Respira Nun fales
Marmura Nun bózies
Que sabor a moras
Que tune tan scuro
Que paç ne l que sufres
por mais uns minutos
L cachaço drobas
houmilde i andeble
cumo l dua yeuga
que bai buer auga
mas acha la lhuna
I acerca la cama
la rosa biúda
cun lhágrimas brancas
yá pide a mius dedos
sacudido apoio
pa la biubeç
que le deixo hoije
Muito mais a norte
ls queixumes calhas
I nien gemes Gozas
anquanto te inche
l çumo de la bara
arramado ne l suco
Mira fui tan fácele
Respira mais fondo.
David Mourão-Ferreira, Música de Cama (1993)
Puosto an mirandés por Elmano Mirandés
[poema salido ne l Diário de Lisboua, feito para João Morgado, de l CDS.
Ua marabilha de Natália Correia]
«L ato sexual ye para tener filhos» - dixo, cun toda sue burrice, l deputado de l CDS na çcuçon trasdontonte subre la lhegalizaçon de l ato de amobir. La repuosta an poema, que onte fazie rir todos ls scanhos parlamentares, bieno de Natália Correia. Eiqui queda:
«Yá que l brinco - diç Morgado -
ten cumo fin cristalino,
eisato i eimaculado
fazer ua nino ou nino;
i cada beç que l baron
sexual petiçco manduca,
tenemos na procriaçon
pruoba de que houbo truca-truca.
Sendo pai de un solo arrebento
fácele ye la cuncluson
que de l macho sou strumento
solo ousou - probe raçon! -
ua beç. I se la funçon
fai l uorgano - diç l dito -
acabada essa eiceçon
quedou capado l Morgado.»
in Diário de Lisboa, 5 de Abril de 1982
Ye nesse punto
de las tues piernas
que l miu cachaço
forca apledia
Mas dás-le l trono
de la lhuç de la selombra
nun sorbedeiro
de rosas roixas
Ye brabo l gusto
de húmada carne
l que derrito
drento la boca
Ben nun renuobo
mágica fuorça
Rei me corono
antre tues piernas
David Mourão-Ferreira, O Corpo Iluminado, 1987
mudado para mirandés por Elmano Mirandés
“Ai! Nun lo metas todo... Mais nun puodo...”
Assi Márcia fermosa me dezie;
- Nun sou bárbelo, á moça ( respundie),
Mui sereno berás cumo te coço:
“Ai! por Dius, nó... mais nó, tan grande i gordo!”
Quien rejistir a sou falar podie!
Suable la conica le batie,
I diç: “Ai, miu bien! Miu peito ye buosso!”
L rebolhar de l culo (ai!) nun te squeça...
Sós tan guapa, miu bien! (ende le digo)
Eilha an suspiros mil, pedir-me ampeça:
Pa t’ounir fai-le muito al miu ambigo;
Assi, assi ...ai! nina, mais depriessa!...
Yá me bengo... ai Jasus!... ben-te cumigo!
Elmano Sadino
Puosto an mirandés (ye ua foda traduzir este Elmano!) por Elmano Mirandés
Quiero-le eiqui agradecer a Jesé de la Silba i a Çáncia de la Ancarnaçon la grande honra de me habéren cumbidado para esta sue Ourrieta, siempre cun auga tan fresca. La mie gana ye muita, mas l angeinho mui pouquito. Por isso treminei ir a saber d'anspiraçon al miu heirói, que dá pul nome de Elmano Sadino, tamien coincido por Bocaige, un poeta grande cumo l caralho. Fui del que saquei l miu nome Elmano Mirandés, perdonai-me la sobérbia. Por isso bou solo a ampeçar cun miu padrino, sperando ser dino de poner an mirandés ls sous guapos poemas. Quien quejir ler la bersion pertuesa, que baia a saber deilha que anda por muitos lhados, an lhibros i n'anternete. PUode ser que un die destes you tenga anspiraçon i ganhe coraige para eiqui poner algo miu.
Quando an mi perdir sue houmanidade
Mais un daqueilhes, que nun fáien falta,
Cumo tal – l teólogo, l peralta,
Algun duque, ou marqués, ou conde, ou frade:
Nun quiero antierro de quemunidade,
Que angrole sub venites an boç alta;
Pingados gatarrones, de la malta,
You tamien bos çpenso la caridade:
Mas quando ferrugento çacho eidoso
Barranco me scabar an yermo outeiro,
Lhabre-me este dezir mano piadosa:
“Eiqui drume Bocaige, l putanheiro:
Tubo bida folgada, i milagrosa;
Quemiu, bubiu, fodiu, mas sien dinheiro."
Elmano Sadino
puosto an mirandés por Elmano Mirandés
. Esto de birgo i honra ye ...
. «l ato sexual ye para faz...
. Pedidos