Tengo andado mui arredada eiqui de l'Ourrieta, porque tengo andado acupada cun la tragédia que se abatiu subre Fi, la nuossa Fi. Quando eilha me ditou l sou último testo, la sue bida staba por un filo, mas feliçmente eilha inda stá antre nós. Ten sufrido, mas stá antre nós. Soutrodie até la lhebei a outro doutor i el ten la teorie de que houbo un erro ne l diagnóstico i nun ye sida l que Fi ten. Agora ye perciso sperar puls resultados de ls nuobos eisames.
Solo spero que seia outra cousa i que eilha benga a recuperar depriessa i que bos puossa cuntar, eilha própia, aqueilho que ten passado.
La outra rezon para nun benir eiqui hai algun tiempo ye que nun quiero ber testos mius misturados cun testos de algues pessonas que acá scríben (bós sabeis de quien stou a falar). L que me bal son las leituras. I nun registo a partelhar cun bós (por esso passei por eiqui) un cachico de ua guapa antrebista que l outor de l lhibro «L Miu Pipi» dou a un jornal (nun se me lhembra qual) un destes dies. Arreparai nestas palabras.
«Nun sou machista, mas nun ye ua priacupaçon. Ye natural an mi, até porque ser machista ye roto. Ls cultores dessa crença ampéçan por postular que l home ye superior a la mulhier i apuis ampéçan a antanseficar l cumbíbio cun seres superiores. De l punto de bista filozófico parece-me einebitable que essa mundibibéncia redunde an sodomie.»
Senhor Pipi
Dezi-me se esto nun ye sabedorie. Quien mos dira que houbira homes tan sabidos eiqui ne l blogue. Alhá stá: l machismo ye roto, ye cousa de panasca. Bíban ls homes que sáben respeitar las ties!