Este becharoco que bedes ne l retrato eisite de berdade, bibe na África i chama-se Rata Znuda (Rato-Toupeira Pelada, an pertués de l Brasil).
You amostro-bos-lo para bos dar un cunseilho: siempre que bos déia la gana de scaralhar acontra esta merda de la crise, i l filho de la puta de l patron, que ye un cabron de merda, ó la buossa tie, que bos refode la cabeça siempre a regougar, ó la taberneira de l café de la squina que yá anda a runcar que nun quier más scitos ne l lhibro de fiados, ó ls caralhos de ls árbitos, que nunca déixan ganhar l benfica, ó la puta de la gaija buona de l 3º dreito, siempre remelhosa i a runsá-se i apuis ne l eilebador nunca bos deixa dar ua roçadela ó outra merda qualquiera que bos anda a foder la bida i a zapaçanciar...
pansai bien que pior que qualquiera zgrácia que bos puoda haber fodido l juizo, pior que isso ye nacer i tener que bibir cua cara que parece ua pixa (si, ua cara de caralho), inda po'riba anfeitada cun dous dientes de coneilho!
PS - L bicho - fémia - que bos amostro ne l retrato ambaixo tamien eisiste de berdade, mas an beç de ls dientes de coneilho, a serbir de "armas", ten dous bulardones na parte delantreira; tamien puode bibir an África, mas dá-se más bien n'Ouropa ó n'América, mormiente ne ls apartamientos Penthouse de las cidades grandes, que le dá más l aire i l sol anquanto çcansa, yá que eilha questuma "caçar" durante la nuite. Chama-se Diolinda, mas, pansando bien, se un le chamara Rata Znuda nun andaba muito loinge de la berdade!
Ah, podeis scaralhar a la buntade, que esta nun ye pa ls buossos dientes!
Ei rapaziada, aposto que yá me habiedes stranhado!
Pus dou-me la mándria i nun stube para bos aturar, ora l caralho!...
Mas cumo hoije diç que ye l die an que Pertual demudou, lhembrou-se-me que tamien nun era mala altura para you tornar a las mies liciones i als mius ansinamientos eiqui.
I para que nun bos bótedes a búltio cun algua santença de scanho nas analces que ides a fazer manhana nas cumbersas de café subre l stado de l paiç i l caralho, you deixo-bos eiqui la mie analce stribada an argumientos más rijos que ua peinha:
- Hoije andubírun miles de pessonas pulas rues als bózios acontra l goberno i l FMI i l caralho;
- Ls spanholes fodírun-mos na final de l campionato de l Ouropa de hoquei an patines;
- Ándan a dar la Grabiela na talbison;
- Stou a oubir l Ouceano Pacífico no rádio anquanto scribo esta merda...
Foda-se, adonde stá la dúbeda que Pertual andubo más de trinta anhos al para trás?!... este "filme" yá you lo habie bido i inda era un garotote que nien panteilho tenie*.
* nun tenie panteilho, mas yá le sgalhaba uas bien sgalhadinhas!...
Nota - L retrato amostra l cartaç que ganhou l prémio de l'Ourrieta para cartaç más eiducatibo, cunforme la botaçon de l juri, scolhido antre refinados specialistas de "quemunicaçon de massas", duonhos de la más alta çancebelidade.
Filha de la puta de la bida, i de l trabalho, i de las farras, i de las gaijas i al caralho, que nun me déixan bagar para star l tiempo todo que you querie eiqui ne l sano cumbíbio cun bós, stimados leitores deste requintado i anstrutibo spácio de cultura.
Deixo ls outros a temar cuonta de l soto i ye l que se bei: de un lhado, un pixa mol, cun filmes adonde la rapaza nien se chega a znudar; de l outro, ua tuntica cun cumbersas de ourgasmos femeninos, abrenúncio, vade retro, ua merda que nun le antressa nien al Coneilho de la Páscoa, foda-se, algun de bós algua beç le procurou a las çapateiras ó a las çantolas que acabábades de papar se par'eilhas tamien habie sido buono, ora l caralho de la lhambráncia.
Buono, nun antressa, yá quantá que nun bengo eiqui a atualizar las fondas i anstrutibas reflexones cun que stais d'afeitos a anriquecer las buossas bibéncias i apuis l assuntos atrásan-se-me... you, ne l miu trabalho, bien bou temando notas mantales anquanto stou a ler las amboras de l jornal ne l café, que nun me hei de squecer de amantar nisto i naquilho, mas apuis antra ua flausina de saia cúrtia i senta-se na mesa delantre de mi a cruzar i a çcruzar las piernas, refodiu-se la cungeminaçon, ban-se-me las anotaçones todas cul caralho, quier dezir, bai-se-me todo pal caralho i barre-se-me todo de la cabeça.
De maneira que, cumo stamos atrasados, hoije nun hai personalidade de la semana (l que nun quier dezir que nun haba habido balerosos candidatos, inda hoije houbo çcuçon n'Assamblé, ls candidatos éran cumo tordos, aquel lhambon que mos fodiu ls 4 melhones i tal d'ouros para dar als amigos i pagar ua merda que yá staba paga, esse bien merecie eiqui uas bardoadas balientes, mas, buono...) nun hai prémio de la semana, mas deixamos eiqui uas mançones hounrosas para las personalidades que ultimamiente se ténen çtinguido puls altos serbiços pretados al paiç i a la houmanidade.
L purmeiro lhugar bai dreitinho para la Cámara Munecipal de Lisboua, na figura de l sou Eicelantíssemo Persidente, que an buona hora se lhambrou se sastifazer ua fonda aspiraçon que bibe ne l más íntemo de cada berdadeiro pertués, assi puoda ser copiado puls outros pexangas todos de l outros persidentes, cul de Miranda a la cabeça. Pus claro, ua cousa que staba eilhi delantre de ls uolhos, más relhuziente que l sol, i naide la bie: ua casa de putas munecipal. Qual abastecimiento d'auga, qual transportes, qual scuolas, qual habitaçon social, qual rede rodobiária nien qual caralho... purmeiro hai que dar repuosta a las necidades básicas de la populaçon, i todos sabemos que, you falo por mi, purmeiro ye foder! Putas para tod'mundo, puoden benir eileiçones que esse yá nun hai quien l tire d'alhá, ouxalá la moda pegue i se sparja pulas juntas de freguesie de l paiç, siempre será maneira de le poder dar algua serbantie a tanta scuola cerrada que tenemos ne ls lhugares de l Praino, alguas yá las streformórun an tabernas - cháman-le associaçones culturales - agora las que fáltan ye poné-le ua lhuç burmeilha a la puorta i bereis cumo déixan l pobo cuntento i debrebe salimos de la crise.
Para la de Lisboua, siempre ten l galardon de ser la purmeira, you aperpongo que haba çcuntos para residentes, Carton Jobe i carton de Eidoso i inda bou más loinge: deputados i eilemientos de l goberno a foder de grácia i cun garaffa de champanha oufrecida pula casa! Quien sabe se apuis, culs colhones bazius, yá nun le dá tanto la gana de foder l paiç i a quien trabalha!!
La outra mançon Hounrosa, tamien bien merecida, bai para l nuobo Cardeal pertués, munsenhor nun sei quei, nien l nome amporta, l que si amporta ye la coraige que yá amostrou i l peito cun que pormete atacar ls males anfermiços que atafánhan l mundo d'hoije.
Diç Munsenhor - i isso bundou para ganhar la mie admiraçon para to la bida - diç anton ua cousa que muito pensa mas nun ten colhones para dezir, ua berdade más clarica que l'auga acabada se sacar de l poço, an poucas palabras, ua filosofie de bide que mos podie fazer eimandar l malo camino por adonde mos metemos: l campo de las ties ye an casa a criar ls filhos!
Ah caralho, quantos cunheceis bós cun esta fruntalidade i esta coraige?!
Pus, nun quérgades saber... cumo todos ls génios i ls sábios adelantrados de más para l sou seclo, por dezir ua berdade inda más bielha que l tiempo, este home fui curceficado an público. Fui un Dius te lhibre, aqu'del rei, que l home isto, que l home aquilho, queixas de associaçones de nun sei quei, un alberoto. Ora, caralho, anton por dezir la berdade tamien yá se merece castigo?! I ye que apuis ls que cratícan ténen bien pouca bison, matában-se dous coneilhos c'ua bardoada: a la ua, baixaba la taxa de zamprego, las ties yá nun cuntában i inda deixában ls campos deilhas ne l trabalho lhibres para ls homes fazéren las cousas cumo debe ser; a la outra, naide puode negar la bantaige de tener la mulhier an casa a tratar de la família: andaba todo mundo más bien quemido, ls cacharros, l chano i ls farrapos lhabadas, ls garotos na scuola sien moncas i bien peinados, era outra cousa, nien se puode acumparar, solo bantaiges. I ye que apuis, you inda podie zlhargar l miu trabalho ne l scritório - filho de la puta que inda ten bien repunsabelidade i bien mataçones -, i meté-me, cumo tal, de çtribuidor de botijas de gaç al demecílio, que habie de ser un regalo a ber de "atarraxar" anilhas i "dar un jeito a la bilha" de las duonhas de casa mies clientes.
Fui mal antandido l home i ye ua pena que nun se siga l cunseilho del. Isto de ls porcessos de quemunicaçon ye ua fodice: se un diç ua berdade, mas que nun dá jeito que se saba, lhieba lhougo ua carga de demagógico i passa por populista; se un diç uas mintiras i ye acaçado, ten que se poner ne l caralho, cumo tal, para Paris i ambantar ua çculpa qualquiera, you sei alhá, l que benir a la cabeça na altura, por eisemplo, que se bai a sacar un curso de qualquiera merda, se un diç la berdade, la más pura de las berdades, todo mundo fai oureilhas moucas, ua fodice.
Son cumplicados la malos antandidos de la quemunicaçon. Mesmo you, un recunhecido mestre nessa chubida arte, quereis ber l que me passou un die destes?
Para ber de le caçar la çanfona a ua chabasca que trabalha cumigo alhá ne l scritório, ua "puosta" inda más antolhadiça que las de l die de feira, un die destes arrimei-me a eilha nua aproximaçon eilegante, "discreta i subtil" cumo ye siempre miu "timbre" i segredei-le al oubido: "Ai, filha, you, a ti, metie-te ua laranja na boca i chupaba-te l grelo anté salir laranjada... habie de ser foder i spechocar anté ancuntrar petrólio!..." I la gaija, mula, botou-me uns oulhicos anchoquecidos i diç-me: "Aparece an mie casa lhogo a la nuite que l miu bai culs garotos a la bola i nun stá alhá naide". "Ban todos, nun queda naide an casa?", inda le procurei you, a parecé-me la smola muita. "Bai todo mundo a la bola, aparece i cun ganas que nun queda naide an casa".
Caralho, sien naide an casa era d'aporbeitar. Inda me custou quedar you sien ber l miu Benfica, mas a la nuite nun le perdonei: demudei ls truces i las meias de l més, botei la brelhantina i un perfumico i alhá bou you, fungando, a la outra punta de la cidade.
Baiu la pena, para quedar bien ciente de ls malos antandidos de la quemunicaçon: ye que rialmiente, la gaija era puta refinada i nun me habie dezido niua mintira: quando cheguei, chamei i era bien berdade que nun staba naide an casa: nien l home, nien ls garotos...nien eilha.
L retrato? Ora, caralho, l retrato. Pus l retrato ye l retrato de ua rapaza buona para la poda, que me pediu para mantener l anonimato, anton quei caralho queriedes que punira a anfeitar? Ua natureza muorta?...
Más a más, hoije nun diç que ye l die de la mulhier, anton que melhor houmenaige queriedes que poner ua mulhier baliente a ancabeçar l scrito?
Anda nó, ponie un ramo de rosas ó un caco de malbas ó un prato pintado ó l caralho, cun dedicatória de ua dessas frazes adocicadas de fazer l mundo melhor, que a mi anté parece que me dan caganeira. Eiqui nun hai paneleirices dessas; eiqui l'houmenaige ye "eiçar bandeiras" i nun deixar "arriar l mastro" para saludar a to las mulhieres. Las que quejíren dezir la berdade, cunfessarán que nun hai "jantileza" más buona que essa!
You nun puodo amparceirar cula mie cumpanheira de blogue, la senhora dona Çáncia de la Ancarnaçon, que Dius le guarde por muito i bun anho las manos que tan buonos scritos mos oufrece, que you, cumo iba dezindo, nun tengo cabeça ( a bien dezir, nien cabeça, nien filha de la puta de pacéncia niua para essas merdices...) para reflexones i pansamientos tan perfondos i cismáticos cumo aqueilhes cun que eilha ten la delicadeza de chubir l nible deste spácio de cultura i de eilustraçon, i inda bien que assi ye... (yá bou mei perdido ne l caralho de l filo de la miada, pareço un político a falar, caralho m'afoda, que a meio de la frase se me squece l que iba a dezir, ye l que dá tener las eideias bien firmes i las cumbicçones cumo ua peinha), iba you dezindo, anton, que you nun sou capaç de momientos de fino recorte cumo eilha, i quien nun puode, arreia.
Assi i todo, na mie cundiçon de probe i houmilde mortal, tamien sou assaltado por anterrogaçones i dúbedas eizistanciales que gostaba de partelhar culs eilustres besitantes deste blogue, ne l santido de le podéren botar ua mano a este zbalido i angustiado sprito anqueto que bos scribe.
Ye animado por esta spráncia que pido la buossa ajuda de cunhecedores spurmantados para çfazer este einigma que me ten anubrado ls dies, me apunah l curaçon i me cega para la certeza de la berdade.
Nun deixeis que este bózio de socorro se perda na scuma de ls dies i trazei-le algua paç a esta alma atermantada c'ua repuosta einequíboca que me faga ber las cousas claras cula lhuç de la buossa rezon i me saque de la lhagona de auga choca de dúbedas adonde me afondo.
Isto que eiqui sembrórun ye pan?...
ó será que fui cebada?!...
Fuorça, camarada Basco, nós seremos la muralha d'aço!
Nunca cuidei que este serbiço de scolher la personalidade de la semana - un einequíboco ato de cidadanie i de serbiço público - fura cousa tan pouco custosa; quando me apus a cordenar la quemisson que scuolhe la dita personalidade, staba cumbancido que íban a ser riuniones anterminables, relatórios de miles de páiginas i outras fodices dessas culidade. Qual quei!, isto ye solo 5 minutos, ua boltica puls jornales i, tate, personalidade scolhida por ounanemidade i aclamaçon, peç que anté s'ampúrran para ber quien fai ó diç l maior çparate i lhieba l galardon.
Esta semana tamien nun hai renhonhós, l prémio bai anteirinho par'este senhor, l camarada Basco.
Anton nun quereis saber que l senhor doutor Basco Graça Moura, diretor de l Centro Cultural de Belen, madou dezir, por scrito! que nun fui ua cumbersa qualquiera de taberna, i mandou anton dezir que se staba cagando nas ordes de l goberno que le paga la soldada, i que ne l sou serbiço quien mndaba era el i las cousas se habien de fazer cumo le dira na gana. Ala a mandar pal caralho ls corretores outemáticos de ls cumputadores i a cuntinar a screbir cumo l mestre scuola mos ansinou, que nun ye cá agora meia dúzia de doutores feitos culs brasileiros que mos ban a dezir a nós que Ps i que Cs ye que hemos de screbir.
Oh pá, que marabilha! Puta que pariu, yá ye perciso tener colhones! Nun ye todos ls dies que se bei assi un çafardana mandar foder i ancher de burro a quien le paga i star-se cagando pal resultado.
Claro que eiqui mos ponemos, einequíboca i ancundicionalmiente, al lhado de un home desta coraige. Nó por bias de l caralho de l Acordo Ourtográfico, i muito menos pula pureza de la lhéngua pertuesa, para isso stamos-mos nós bien cagando, quei caralho mos amporta a nós que se ponga P ó hifen ó l caralho, para la tençon que tenemos de gastar muita tinta, meia dúzia de mansaiges ne l telemoble chégan-mos bien... mas claro que le damos fuorça al home, que mos gústan assi uas sinagogas i uns scabeches, solo para ber l circo a arder (i eiqui circo nun ten santido conotatibo, sien querer oufander ls circos, que ténen palhaços bien más sérios que estes triteiros).
I ye que apuis inda hai que ber outra cousa: cumo le déixen lhebar la zízara palantre al camarada Basco, i cumo nun le déien uas patadas balientes ne l culo para l meio de la rue, i nun le fágan tornar a dar l denheiro que yá le pagórun - i l que ban a gastar para cumponer outra beç ls cumputadores - isso anton, caralho, ye que bai a ser bonito!
Ye que se nun houbir naide cun colhones para chamar l senhor doutor a capítelo, anton, caralho, adonde l filho de miu pai trabalha tamien se puoden purparar para uas modeficaçones i nun hai acá filhas de la puta de modernices niuas. Ls cumputadores fodo-los you culs corretores antigos i isto anquanto nun fago salir un memorando anterno a anformar las funcionárias que a partir d'agora las saias ténen que ser un palmo porriba de l zinolho i ls trés betones cimeiros de ls xambres ténen que star siempre zabetonados.
Ah, i que ten l retrato a ber cul prémio?! Ora caralho, cumo leitores de l Ourrieta julgába-bos más finos; bós cunheceis bien l calatriç de l senhor doutor Basco Graça Moura?! Nun m'afódades, nun queriedes que punisse eiqui uns çufinos daqueilhes a spantar la caça!... pongo ua de las rapazas de l CCB, apurada a ber de zanstalar ls nuobos corretores... bah, ide mas ye alhá bós a cebá-bos al retrato de la rapazica que nun benistes eiqui par'outra cousa.
Neste blogue ye todo mundo giente séria i filha de buonas famílias. La nuossa ética pessonal i la repunsablidade delantre de ls stimados leitores de l blogue nun se cumpadece cun géstios menos sérios i que puodan anganhar ó scunder algo a todos ls que ténen l respeitable questume de buer cultura i cunhecimiento nas nuossas páiginas. Ó, dezido de ua maneira más clara, eiqui la berdade ye filha de Dius i naide stá para scunder caralho de segredo niun!
Ye neste santido, i ne l más alto respeito puls leitores, que mos astrebemos a publicar un rascunho que ancuntramos eiqui ne l arquibo de l blogue i que, stamos ciertos, l'outora muito agradecerá que ls publíquemos (tenemos para nós que se le squeciu de fazer post al fin de l screbir).
Más a más, l assunto - la delinquéncia de ls jobes - ye de toda l'atualidade i de la más grande amportáncia para la formaçon de la geraçones más nuobas, isto para nun amantar na subtileza i randelhado de l testo, screbido nun registo superior, tirando-se meia dúzia de erros ourtográficos de ls gordos, que nós, nun géstio de amisade i altruismo, tubimos la houmildade de corregir, atitude que nun merece agradecimientos i que más queriemos que nun fura cunhecida de naide.
I agora la licion de cidadanie de la nuossa cumpanheira de scrita, stimamos que la mocidade puoda aporbeitar:
Era ua nuite serena i sien tránzito. You andaba a strenar l miu carro nuobo, que l miu xefe m'oufreciu apuis de biaige que fazimos para las Caraíbas, a tratar de negócios de l'ampresa. Sali de Lisboua i meti-me pula outostrada camino de la nuossa querida Miranda. Cumo nun me gusta andar pulas squinas i pulas bordas, que me fai lhambrar outros tiempos de la mie bida, ancarreirei l carro pula mano squierda, mas siempre drento de ls lhemites mássimos de belocidade, que era 70 Km/h, cumo you bien habie arreparado na placa azul que habie na borda de la strada.
Nisto, aparece trás de mi un desses carros anfeitados de l tuning. Nun le bundaba benir cun belocidade a más, que inda se me colou a la traseira de l carro, aquilho solo bendo: parecie ua çcoteca, era solo lhuzes a piçcar i la música als bózios, viuuu, viuuu, viuuu, viuuuu.... Pus nun quereis saber que al fin de uns quilontros trás de mi naquel çparate a zapaçanciá-me, ban i pássan-me PULA DREITA!
Estes habien de ser uns quantos, que benien nua carrinha, dessas quemerciales, branca i chena de outocolantes de tuning cul nome de la quadrilha ó de l gangue, cumo le cháman. L que eilhes nun sáben ye que, mesmo sendo de nuite, you le bi las letras. Nun sei l nome de la quadrilha, mas yé tengo las einiciales i nun tardo a lhebá-las al posto de la guarda: INEM.
Nun hai dreito! Bai ua pessona respeitadora, que paga ls sous ampuostos, i aparece assi ua recla de sebandijas, capazes de le fazer tener un zastre a un!
Quando ye que nuosso goberno fai algo para acabar cun estes salbaiges nas stradas de l paiç?!
L rascunho nun tenie data, mas staba assinado Çáncia de la Ancarnaçon
Claro que l retrato fui you que lo acreçantei, que l achei apropiado.
Por bias de querermos ser un blogue que topa an to las árias de l cunhecimiento - i para que nun dígades que nun amantamos an temas tradecionalmiente, tradecionalmiente repito - relacionados cul sexo femenino, bamos hoije a einougorar ua nuoba rubrica dedicada a la nobre arte de la culinária, la chubida ciéncia de saber fazer l quemer.
Ampeçamos cun un quemido que nun podie ser más mirandés i, mesmo cuntando cul superior requinte de l sou sabor solo al alcance de ls berdadeiros gourmets, i de l antrínseco balor etnoqualquieramerdice que l foda, ye ua receita que un qualquiera de ls eilustrados leitores deste blogue, mesmo eignorante de ls segredos de la cozina, se puode abinturar a purparar. Buono, qualquiera, qualquiera, nun ye bien assi; inda hai que tener ls colho..., quier dezir, yá que falamos de culinária, bamos a dezir ls tematos bien puostos ne l sítio, yá bereis porquei.
Bulho cun cascas a la maneira de miu abó
receita tradecional
para 4 pessonas
Anguerdientes:
un ó dous bulhos
cascas al gusto
batatas
azeite
ua panela
sal
dous tematos (bien puostos)
3 amigos
ua tie
ua baralha
2 grades de minis (querendo dar un toque de modernidade i puxar pula costielha mirandesa, las grades de minis puoden-se çtrocar por dous barris de Sarti)
Purparaçon:
1.Porparar la baralha i ls barris de Sarti;
2.Meter la tie i l restro de ls anguerdientes na cozina i cerrar la puorta;
3.Jogar ua chincalhonada culs amigos i buer l purmeiro barril de Sarti (+/- hora i meia);
4.Dar un berro para la cozina a abisar para trazer l bulho.
Fácil i sien cumplicaçones, un petisco de trás de l'oureilha, pronto para serbir als amigos.
Bun porbeito!
Nota - Quien nun tubir ls tematos bien puostos ne l sítio, fáltan-le anguerdientes, nun puode purparar ua receita deste calibre, l melhor ye cuntentá-se cun un çuflé ó babaruaze ó l caralho de qualquiera merda, i l más cierto inda ye tener que poner la mesa i lhabar la lhouça al fin, que assi ye que ye remántico i dá gusto.
Nun alenhando i ponendo-se cun squejitices, l remédio ye papar un prato de Nestum (5 fruitos para ls gustos más eisegentes) regado cun auga del cano, i ye se nun quejir quedar cula barriga a dar horas.
Isto quando nun hai tematos, peç que falta todo na cozina i ye l caralho para ber de un fazer l quemer!
Peç que yá bos stou a oubir: esta semana pouco custaba a scolher la personalidade de la semana, l nuosso eicelantíssemo Persidente ganhaba de caras i por muitos, que nun habie naide, nacido ó por nacer, que se le arrimasse ne l çparate de las baboseiras.
Pus anganhais-bos. Quedais a saber que este blogue nun ambarca an carneiradas nien bai cul ganado cumo todo mundo. Eiqui somos un blogue respeitador i cun balores republicanos, nun ye por menos de nada que bamos a poner un de ls símbelos de la República cumo un rodilho de lhimpar l chano, cumo muitos fáien por ende, i apuis eilhes ye que son respeitables i nós uns tunticos pouco requemandables i nun sabemos l que dezimos!... a Sue Eiceléncia bien le bóndan yá las túndias que le dórun por essa anternete afuora; más a más, you bien antendo l que l Senhor Persidente dixo, antendo i assino ambaixo, que nós, ls que fazemos pula bida i la ganhamos de maneira séria i a trabalhar, custa-mos que mos métan la mano al bolso pra mos sacar l denheirico que tanto mos custou a ganhar. Bós, que l hardestes ó bos ben de subcídios ó doutra matrángola qualquiera, claro que nun bos custa bé-lo a ir-se ambora, buono, nun amporta, la personalidade de la semana eiqui, acontra l mainstream (ah caralho, estas tiradas an strangeiro anféitan bien l scrito!), ye outra.
Eiqui la teneis:
Cunheceis-la? Nó, ora nó, sous eignorantes de l caralho! Anda que se fura ua putéfia qualquiera dessas qu'ándan a amostrar las bergonhas na talbison, debrebe la nomeábades...
Pus esta senhora chama-se Celeste Cardona i, nien sei cumo hei de dezir, fizo parte, ó melhor, fizo LA parte, nun de ls redadeiros gobernos que tubimos.
Bai a lhebar l prémio de personalidade de la semana bien merecido, que bien fizo por el, inda que bós, culs oulhicos cerrados cunsante andais, talbeç nun bos hábades dado de cunta de nada.
Anton nun ye que la tie - que diç que tamien bai a ser mandonça ne l negócio de la lhuç de ls chinezes, si, esse!, quando le procurórun porquei la habien scolhido, fui senhora de respunder, antre outras cousas, que, i bou a traduzir al pie de la letra para nun haber anganhos: "nun fui menistra (...) eizerci un cargo menisterial", torno a screbir: "nun fui menistra, eizerci un cargo menisterial...". Assi, tal qual, mesmo cumo se quien oube, ó lei, fussa cimprico i nun antandira.
Ah rapazes, anton cun ua tirada destas nun ye para ancostar lhougo ls outros candidatos i arrecadar i prémio de personalidade bien arrecadadinho?! Isto ye mesmo cumo se you, cumo tal, agora bos dezissa que nun sou nada zbocado, solo se me scápan uas berdades i uas scaralhadas de beç an quando. Ó anton daqueilha beç, a antrar pal stádio de la Lhuç, digo-le you al miu cumpanheiro: Sabes que l Mantorras nun bai a jogar, que cobrou ua pierna!... I respunde-me l gaijo todo lhampeiro: Ah, nun sabie, inda esta manhana dezien ne l radio que solo tenie ua fratura. Pus claro!
Buono, prémio antregue, cumpanhie çfeita. I para que pori nun quedeis ambaçados cula eimaige de, cumo ye que hei de dezir, respunsable gobernamantal, pongo-bos eiqui las eimaiges de dues berdadeiras Menistras, Mulhires i Menistras cun M grande, de un paiç cebelizado, quier dezir, noutros tiempos cebelizado, quando l sou xefe, esse grande líder, esse génio, esse eiluminado, esse guia de ls pobos, esse ungido, esse..., anté me fáltan las palabras i se me rásan ls uolhos d'auga de me lhambrar de la anjustícias que le fazírun... quando l Senhor Doutor Sílbio Berlusconi sabie scolher l "eilenco gobernamantal".
Ecco:
Mara Carfagna
i Michela Brambilla
estas si éran mulhieres para fazer bien la parte! Tenerei que cunfessar que nun sei de quei caralhos eilhas éran menistras i bós tenereis que cuncordar que isso tamien nun antressa la punta de un cuorno. Agora, que ténen todas las cundiçones para poder fazer un bun trabalho, seia de pies, seia deitadas, seia de frente, de cuostas, seia adonde seia, i torna a tornar, isso naide l puode negar.
Ah grande Sílbio, miu pai spritual!! Ampuntórun-te, a ti i a la tue magnífica eiquipa, bamos a ber agora cumo se zanráscan a sacar las patas de l'Ouropa de las bielhas adonde las deixórun cachapuçar. Se cun estes perfis nun íban alhá, anton caralho... refoder por refoder, al menos cun estas un refodie-se i cuntento, que inda alegraba la bista a la hora de l telejornal.
Ye berdade. Este blogue, cumo ferramienta quemunicacional de l sou tiempo (quererndo dezir la berdade tenie que se dezir "muito abançado i muito más alantre uq eeste tiempos cinzentos que bibimos") tamien ten que star a la par de l que se bai passando pul mundo, mormiente neste cantico de l Ouropa que se chama Poltugal, digo Portugal (bedes l que ye isto de andar abançado ne l tiempo?, yá se me staba a scapar l nome de l nuosso paiç pal feturo, quando tebirmos de andar todos de uolhos an bico. I yá sabeis que you, bicos, solos ls de l'ampregada de la pastelarie de la mie puorta, quando le pido ua bica i eilha se fai xorda i me puxa para trás de l balcon.
Foda-se, perdo-me ne l filo de l pensamiento i nun antro ne l assunto que me trai eiqui a la buossa cumpanha.
Cumo blogue moderno i que le bota tento al que bai pul mundo, you treminei de houmenagiar eiqui ua pessona que surante la semana se tenga çtacado ne l serbiços al abanço de l mundo i a la harmonie antre ls homes d ebuona buntade.
La purmeira houmenagiada - i nun podie haber melhor scuolha - ye la senhora de l retrato de riba, i diga-se que ye un galardon bien merecido i que yá bai tarde. Para alhá de todas alegries i ajudas que ls sous retratos me dórun durante la adolecéncia, colgados delantre de la cagadeira, que an tanta çfolhadela a la gaita me acumpanhou, para alhá desse carino por sermos bielhos cunhecidos i haber ajudado a fazer de mi un home, esta senhora tube esta semana un géstio de coraige i çprandimiento que puode ajudar a demudar la stória de l mundo.
Este géstio que bos amostro eiqui ambaixo.
Diga-se que nun fui un géstio gratuito i çparatado. Fui ua atitude séria i digna de quien ten un passado "ampoluto" que respunde por eilha i que stou cierto que, qual teorie de l caos, nun deixará de porbocar un terramoto n'arquitetura moral bafienta an que to ls dies mos atafanhamos.
Por mi, habie sido melhor que le fazira un manguito, que siempre era más çclarado i más einequíboco, mas ber assi l dedico de la mie querida diba alhebantado i purparado para sfuracar qualquiera poçaquica tamien nun deixou de ser agradable.
L motibo que porbocou esta andignaçon fui l más sério i respeitable que se puoda manginar. Un mal nacido de un jornalista, essa cambada d'ouportunistas, aporbeitou-se de la fraqueza de la mie heiroína i astrebiu-se, nun ato repugnante, a publicar ua notícia i un retrato de la mie diusa i de l sou nuobo namorado. Yá ye perciso nun tener prancípios nien la más pequeinha raça de ética porfissional!
Anton ua mulhier que todo mundo sabe que arrenega dar a coincer la sue bida personal, ralamente sal nas rebistas de la specialidade i recusa to ls cumbites para star nas fiestas por nun gustar de aparecer, bibe solo pal trabalho i la sue família, i bai l cabron de l jornalista i fai-le ua destas a esta santa.
I ye que apuis nun ye solo isso: ye que ye ua notícia falsa! Si, falsa, refalsa, l retrato nun porba nada, antes pul cuntrairo.
You splico: l gaijo tirou-le l retrato cul nuobo namorado, cume tal, hoije. Anquanto screbiu la notícia i mandou rebelar l retrato, anquanto la rebista fui para la tipografie, cunhecendo la protagonista cumo nós la cunhecemos, quando l respeitable público dessas tales rebistas la fui a mercar al quiosco, de certezinha que mie Xaninha yá habie mandado foder l gaijo de l retrato i yá tenie outro namorado "nuobo". Falsa, refalsa la notícia, l cabron de l jornalista nun era amostrá-le l dedo, era meté-lo ne l culo. Carai, you sendo l dedo de Xaninha, quaije stou que me lo podie meter a mi adonde eilha quejira!...
I admirais-bos?! Anda nó, que a bós nun bos apetecie dá-le ua scheirizadela, sodes "ambertidos", cumo dezie mie bozica.
I eilha ye roinzinha!
Pus ye berdade, agora que las fiestas yá ban mei passadas i la mie pixa yá bai lhebando algun sossego, quiero-bos cuntar de las prendas de Natal. De las mies, que you dei, pus claro, que las buossas, cula falta de manginaçon que teneis, pos'que nun passestes de uns pares de miotes, uns queixecoles, uns choquelates, cousicas assi rastreiras i sien cherume niun... i apuis inda bos queixais, quando me bedes passar cun dues ó trés ambaixo de ls braços, que peç que you tengo miel i eilhas anté se ampúrran para se meter ambaixo de mi, mirai que milagre!
You, cumo home mundano i sofisticado (caralho que isto quaije parece cumbersa de panascas!...) you, neste Natal, cumbidei las mies dúzias de cumbersadas, si, namoradas, isso, las bicicletas adonde me monto, cumbidei-las cun ua cousa de requinte, la última moda de l'América: un perfume, l perfume de ls retratos que bos amostro, Vulva Parfum, isso mesmo que anté peç que bos custa a acraditar - un perfume cun cheiro de... cona.
Ah rapazes, las marabilhas de la técnica i de la cebelizaçon, ls abanços de l mundo, se mie bozica bisse isto!... un perfume cun cheiro de paxaxa de rapaza nuoba. Quien serie l génio que se le lhembrou ua destas? Çcunfio que habiemos de dar buns amigos...
Para mi fui ua marabilha: yá uns tiempos que ando a deitá-me cun dues al mesmo tiempo. Si, que la chicha ye de ua, mas l cheiro ye d'outra, nien ls champós 2 an 1 son capazes de fazer un milagre destes, aquilho nun hai bergalho que seia capaç de strar queto cun un cheiro daqueilhes, quier dezir, cun uns cheiros daqueilhes, que la parracha que stá "al serbiço" nun pesta menos que la de l frasco.
Subre las técnicas de recuolha de "l'eisséncia" nun bos puodo dezir nada, ambora yá tenga ambiado l curriclo para l'ampresa a oufrecé-me para "recoletor" de l néctar; nien percísan de me pagar muito, fago-le la jeira solo pul "quemer".
Outra cousa angraçada fui saber que la mie bezina, tie Balmira, que Dius la tenga an çcanso, cumo nun se houbira morrido, andaba na última moda, las buoltas que l mundo dá!, cun aquel cheirico a bacalhau crudo que le benie siempre d'ambaixo ls saiotes.
I para ancerrar, un abiso, rapazes: claro que l frasquico nun trai l nome de la "dadora", de maneira que moços pouco spurmantados cumo bós ténen siempre l peligro de apanhar cul cheiro de la çanfona de ua Odete Santos ó de ua Lili Caneças, cousa capaç de bos amonar la pixa para ua tamporada i que you nun le deseio nien als mius piores einemigos - cumo tal al miu patron ó anton aquel filho de la puta daquel abançado de l Porto que peç que inda ten más fuorça ne l pie dreito que you tengo na pixa.
Para ls punheteiros tamien sirbe: bezúntan la mano lhibre c'uas pinguicas anquanto la çfólhan cula outra; ó anton, querendo zapear la manginaçon - i yá se sabe que la manginaçon de ls punheteiros ye un cabalho que nun hai parede que la faga parar - refóden un denheirico an quatro ó cinco frasquicos i ban-los chegando als narizes a la beç... i assi quédan a saber cumo son las mies nuites, que demudo de potranca assi cumo bós demudais de canal de talbison.
Ye questume nesta época de fiestas las más altas andebidualidades de ua naçon, l Persidente de la República, Purmeiro Menistro i l Cardenal Patriarca deixáren ls botos de Bun Natal i Anho Nuobo als pertueses.
You, cumo altíssemo representante de la naçon i de la sociadade mirandesa (yá que más naide se achega alantre) tamien nun quiero çpedí-me deste anho bielho sien le deixar ua palabra de cunsolo a to ls berdadeiros mirandeses.
i cun licença de un bielho amigo que me la ambiou, eiqui deixo ls mius deseios – simples i diretos, cumo ye miu timbre - de anho nuobo a to ls mirandeses cun M grande:
“Que las pulgas de mil perros perdidos azucrínen l culo daqueilhes que te fodírun astanho i ls sous braços ancúlhan tanto que nun le puodan coçar.
Un 2012 de pixa bien dreita!”
Anchoquecidos deste sprito de paç i harmonie que reçuma de to ls canticos neste tiempo de Natal, tamien nós queremos eilebar ls balores de la dádiba (dar la cona ye un altíssemo balor), de la solidariadade (tu amostras-me la tue i you amostro-te la mie) i de la partilha (ménage a trois, outra refréncia ounibersal, para mi çque 2 de l trois séian gaijas) als armanos que somos todos, acuquelhados dessas buonas tençones todas, deixamos-le als eilustres leitores deste digníssemo blogue ua cuonta de Natal antreatiba, cumo debe de ser, moralidade al fin i berdades rijas cumo peinhas.
"Era ua beç un home purfeito que cunheciu ua mulher purfeita. Cumbersórun i un die casórun-se. Fazien un matrimónio purfeito. Nua nuite de Natal, iba l matrimónio por ua strada zerta, quando bírun un búltio na borda a pedir ajuda. Cumo éran giente purfeita, parórun para ajudar.
L búltio era l Pai Natal, el mesmo, que se le habie scachado l sou carrico de andar na niebe, l sou trenó. Para ber de nun açagar l Natal de melhones de ninos ne l mundo anteiro, l matrimónio purfeito oufreciu-se para ajudar l Pai Natal a repartir ls presentes puls chupones de l mundo. L belhico antro une l carro i alhá fúrun eilhes.
Por mala suorte, tubírun un zastre i solo ua de las personaiges nun se morriu.
Pergunta:
Quien fui que nun se morriu ne l maldito zastre: l Pai Natal, l home purfeito ó la mulhier purfeita?
(ber la repuosta más abaixo)
Repuosta:
Fui la mulher purfeita que nun se morriu. An buona berdade, solo eilha era la personaige berdadeira desta cuonta. Todos sabemos bien que l Pai Natal i l home purfeito nun eisísten.
Se bós, leitora, sodes ua mulher purfeita (perdonai-me la redundância, se sodes leitora deste blogue, pus claro que sodes purfeita), para bós, mulhieres, la cuonta acaba eiqui.
Ls homes puoden cuntinar apuis desta purfeiçon de retrato.
Mas anton, se l Pai Natal i l home purfeito nun eisísten, queda çclarado que quien iba a guiar l carro era la mulher purfeita, i yá nun percisamos de splicar cumo i porquei tubírun l zastre.
I, para las purfeiçones que teimórun an ler anté l fin, queda porbada la mie teorie: las mulhieres son curjidosas que ye por de mais, méten sempre l bedeilho adonde nun son chamadas i nun son capazes de seguir ua anstruçon, por clara, simples i sublenhada que eilha steia.
Buonas fiestas a tod'mundo: mulhieres (las purfeitas i las mulhieres, mulhieres), homes, paneleiraige i aqueilhes assi assi.
Para que se beia que las priacupaçones deste Ateneu mirandés arrepássan i ban muito más alhá de ls probes cuidados cun las sastifaçones de ls deseios más rasteiros i la ceba de ls anstintos bázicos; para deixar firme la eideia que eiqui alhebantamos ls uolhos pa l alto i nun mos cuntentamos an star a la spera de la faca, quales cochinos sien outras ambiçones; para porbar sien arremissacos que mos amporta l çtino de l mundo i que las spreguntas d'adonde benimos, par'adonde bamos i que andamos eiqui a fazer nun mos déixan andeferentes, que mos amporta l debir de l'houmanidade, ls porblemas cun que lhuita la sociadade cuntamporánia, ls dezígnios de ls pobos i, claro, la falta de puntarie de l Cardozo i ls colhones que yá le ampéçan a pesar al Aimar...
por isto todo i tamien cumo houmenaige a Mónica, ua eitaliana que coinci l berano atrasado, duonha de ua cona cun más miel que remilentas colmenas, cumo galardon i grata lhembráncia desse poçaquico inda más roijo que l fierro de ua reilha an die de frauga, deixo eiqui ua reflexon que troixe de la mie redadeira biaige a Eitália, más propiamiente a Milan, adonde cunto nun tardar a antregar l teze final de l miu doutoramiento an agronomie - adonde çfendo teories cumpletamiente radicales i rebelucionárias - cul títalo: "Pragas anfestantes, cumo acabar cula paneleiraige ne l mundo de la moda".
Queda anton la reflexon, acumpanhada de eimaige, que bal miles de palabras:
Pronto, bien antendo que nien todos podemos sacar doutoramientos an Milan, nun puodo pedir que bós téngades las mies superiores cumpetenças i tamien sei que nun tubistes bagar de eisercitar la lhéngua na cona de Mónica, digo, na cumbersa cun Mónica, de maneira que you traduzo-bos-lo:
Dous homes znudos, un trás de l outro.
Habiemos de haber çcunfiado lhougo que l Ouro mos iba a anrabar a todos!
An 1912, l mundialmente afamado ginecologista oustríaco, Doutor (assi mesmo, cun to las letras) Hermann Otto Kloepneckler (foda-se, filho de la puta de nome) publicou ua tirada merecedora de çtaque an qualquiera anciclópédia que querga ser buona. Dixo l senhor Doutor:
"La máquina más buona de l mundo ye la cona (you iba a screbir “bagina”, traduçon más literal, mas l que passa ye que nun sou capaç de dezir nien de screbir bagina sien me dar la risa, inda se me lhembra bien quando Luísa, ua chosquita que andaba porqui, me dixo: uiii, tenes l pénis tan eirecto, mete-me-lo gustoso que la mie bagina stá a scaldar!... ah rapazes, soltou-se-me ua risa tan fuorte, cu’aqueilha merdice de l pénis i de la bagina, i yá se sabe que quando un le dá la risa se le scapa l teson, fui ua fodice que staba a ber que nun arranjaba maneira de le arrefecir la tal bag... oh cun caralho, que risadas de l caralho... i cun estas merdas ambaranha-se-me l pensamiento i perdo l filo de que staba a dezir, nun fai mal, you torno a ampeçar:
Dixo anton l Doutor, cun to las letras i grande al ampeço:
"La cona ye la máquina más buona de l mundo. Puode-se poner a trabalhar solo cun un dedo. Lubrefica-se eilha sola. Sirbe-le un piston de qualquiera tamanho. I demuda eilha solo l ólio a cada quatro semanas. Ye ua pena que l sistema de quemando seia tan maniento."
Grande home, caralho. Un ciantista cun H grande, ne l tiempo an que inda ls habie, agora yá nun se fáien assi, ye todo ua paneleiraige de mal paridos que nun sáben analizar las cousas, cun uolhos de ber, ó melhor, cun dedos de poner a trabalhar.
I you, cula quantidade de bagin...oh qui caralho, yá me duole la barriga, cula quantidade de çanfonas que pássan eiqui an casa, más me balie muntar ua oufecina, assi a mode staminé, más nun fura solo pra "bate-xapas" ó anton para afinar bien las máquinas que ténen la suorte de cair nas manos deste macánico de eiceçon, yá que stá porbado i recunporbadíssemo que you tengo "dedo para la cousa" (eiqui an santido literal).
Bah, i para nun quedardes einougados culas barbas de l tal Otto Kloepckjdad l caralho que l foda, pongo eiqui l último modelo de la “tecnologie moderna”. De ls 00 als 100 an 25 segundos. De ls 00 als 100 an graus çantígrados de calantura de la "máquina”, bien antendido.
You stou purfeitamiente cumbancido que l deber purmeiro de l home ye ser capaç de chegar al coraçon de la mulhier. Esse debe ser l çtino de l berdadeiro home cun H grande.
I, para eilhas, a la berdadeira mulhier nun le bonda ser guapa, rica, angraçada, antelegente, tener jóias, bestir bien i cun glamour (deixai-me ousar eiqui este strangeirismo).
Tener bun coraçon ye l más amportante!
Temai bien atento ne l que bos digo – i bos amostro - i bereis que stou carregado de rezon.
. Personalidade de la seman...
. Rascunho